Το μήνυμα από το Brexit και το Grexit

Κορυφαίο και κρίσιμο πλεονέκτημα  στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν από συστάσεώς του η καταλυτική συμβολή του, στις ευρωπαϊκές εξελίξεις, στις οποίες άλλωστε επιβάλλεται εκ των πραγμάτων να διαδραματίσει σοβαρό ρόλο, στο όνομα ακριβώς αυτής της πολιτικής που ασκεί 4 χρόνια τώρα, του αγώνα για την ανασυγκρότηση της αναδυόμενης για πρώτη φορά μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο  στο πολιτικό προσκήνιο με αξιώσεις, Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

• Διότι στη νέα φάση που διέρχεται ο κόσμος, των σημερινών διηπειρωτικών ολοκληρώσεων, των ασύδοτων υπερεθνικών θεσμών, το παγκοσμιοποιούμενο νεοφιλελεύθερο αφήγημα, προσαρμοσμένο στις συνθήκες της χρηματοοικονομικής δραστηριότητας υπό την ηγεμονία των πολυεθνικών ομίλων, κυριαρχεί μέχρι σήμερα επί των γεωπολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών, πολιτιστικών και περιβαλλοντικών εξελίξεων σε παγκόσμιο, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο, και δυσκολεύει απελπιστικά τα κράτη έθνη και τις περιφερειακές οντότητες να  επιλύσουν στο εσωτερικό τους, τα κρίσιμα προβλήματα της ανάπτυξης, της απασχόλησης, της κλιματικής αλλαγής, της ενεργειακής ασφάλειας, της ρύπανσης και της μόλυνσης του περιβάλλοντος της λιτότητας και της δημοσιονομικής υστέρησης. Συνθήκες που προκαλούν σημαντικές πολιτικές διεργασίες στην Ευρώπη, κλειδωνισμούς συνοχής, οικονομικές κρίσεις, αναπτυξιακό χάσμα,  και για αυτό απαιτούν νέα θεσμική ώθηση και πανευρωπαϊκή κοινωνική παρέμβαση, για να μην οδηγηθεί ολόκληρη η Ευρώπη στην διαφαινόμενη ήδη κατάρρευση του ενωσιακού οικοδομήματος.

• Η Αριστερά όπου Γής αγωνίζεται να ανασυγκροτηθεί για να αντιμετωπίσει τη νέα πραγματικότητα με ένα νέο διεθνισμό, ικανό να παρέμβει και να συγκρουστεί με τη παγκοσμιοποιημένη  και αποκρουστική  κοινωνικά δομή του κόσμου με βήματα εμπρός ή βήματα πίσω. Η ανάγκη  αναγέννησης μιας νέας Ενωμένης Αριστεράς ισχύει ιδιαίτερα στην Ευρώπη, στην οποία επιχειρείται η οικοδόμηση ενός ψευδεπίγραφου όπως αποδείχτηκε φιλόδοξου σχεδίου διηπειρωτικής ολοκλήρωσης, που θα καταστήσει, κατά τους εμπνευστές και διαχειριστές του, την καταρρέουσα ήδη μονεταριστική Ευρωπαϊκή Ένωση, στη δήθεν «πρώτη οικονομική και ανταγωνιστική δύναμη του πλανήτη».

Όμως δύο θανατηφόρες κρίσεις η χρηματοοικονομική κρίση του 2008 και η εκρηκτική μεταναστευτική ροή του 2015, ανέτρεψαν τις φιλόδοξες προβλέψεις της άρχουσας ευρωπαϊκής ελίτ και αν δεν υπάρξουν δομικού χαρακτήρα αλλαγές κινδυνεύει ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα αφού δεν διασφαλίζεται πλέον η βιωσιμότητά του. Το Grexit και το Brexit είναι εδώ παρόντα

Η παρέμβαση της Αριστεράς 
Στις συνθήκες αυτές η παρέμβαση της αδύναμης, μέχρι πρότινος, Ευρωπαϊκής Αριστεράς μπορεί να αποβεί, υπό προϋποθέσεις, καταλυτική. Χρειάζεται όμως: 

Εναλλακτικό όραμα  για την επαναθεμελίωση της Ευρώπης.

• Πολιτική και κοινωνική παρέμβαση για την αντιμετώπιση των συντηρητικών πολιτικών που επιχειρούν να ανατρέψουν το ευρωπαϊκό πρότυπο ζωής.

• Αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών στα 28 κράτη μέλη και μέτωπο στο ακροδεξιό συνονθύλευμα που αναδύεται και ισχυροποιείται απειλητικό, για να αιματοκυλίσει για τρίτη φορά τη «σκοτεινή ήπειρο»,  την Ευρώπη.

● Ισχυροποίηση των αριστερών δυνάμεων και των κοινωνικών κινημάτων, που αντιτίθενται στο παρωχημένο νεοφιλελεύθερο  μοντέλο και στο φασισμό και αγωνίζονται να ανατρέψουν την άρχουσα ευρωπαϊκή ελίτ, η οποία συντηρεί και  ανέχεται παρά τις πολιτικές και κοινωνικές διαφοροποιήσεις που κυοφορούνται σε ευρωπαϊκό επίπεδο, την αδιέξοδη αναπτυξιακή πορεία της Ευρώπης που αγγίζει πλέον όλες  τις χώρες πλην ορισμένων εξαιρέσεων του Ευρωπαϊκού Βορρά.

● Αν μεταφέρουμε το πρόβλημα σε εθνικό επίπεδο, και εκτιμήσουμε την ασκούμενη πολιτική  του ΣΥΡΙΖΑ, η υπεροχή της στην ευρωπαϊκή παρέμβασή του, ήταν μέχρι σήμερα δημιουργική και αποτελεσματική για την ελληνική κοινωνία και την Ευρώπη, Αυτό άλλωστε δείχνουν τα δημοσκοπικά ευρήματα και όχι μόνον αυτά, αλλά και τα ανάλογα για την Ευρωπαϊκή Αριστερά, που συγκροτείται σε μορφές κάθε χρώματος και προσανατολισμού, που αναδύεται  στο προσκήνιο μετά από τη μακρόχρονη απουσία της από την πολιτική κονίστρα στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Ιρλανδία, στην Ιταλία. Αδιαμφισβήτητη επιβεβαίωση, τα πρόσφατα και τα επικείμενα εκλογικά  αποτελέσματα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Όμως από εδώ και εμπρός απαιτείται ριζοσπαστική αλλά εφαρμοσμένη και συντονισμένη πολιτική της Αριστεράς σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το βάρος και την αποτελεσματικότητα της οποίας δεν μπορεί να επωμισθεί  μόνο ΣΥΡΙΖΑ ή ακόμη  και η υπαρκτή πλέον πολιτικά κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΕΑ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μαζί με εκείνη των πρασίνων, αλλά και οι κοινωνικές δυνάμεις που αφυπνίζονται στην Ευρώπη αρχής γενομένης από τη Γαλλία.Χρειάζεται μια νέα κοινωνική και πολιτική συμμαχία όλων των προοδευτικών δυνάμεων για να στηρίξει την επαναθεμελίωση της Ευρώπης.

Αριστερός αναπροσανατολισμός

● Επιβάλλεται ο αναπροσανατολισμός των εσωτερικών πολιτικών και κοινωνικών μετώπων στην Ευρώπη, που μέχρι σήμερα βρίσκουν εύκολη διέξοδο στους κάθε είδους  δογματισμούς και στις απλουστευτικές αντιλήψεις, που περιρρέουν δεξιά και αριστερά, με τη μορφή ψευτοεπαναστατικών, εθνικιστικών, φασιστικών και εθνοκεντρικών πρακτικών. Απαιτείται ισχυρό  μέτωπο στις ευρωπαϊκές διεργασίες που θα αναδυθούν μετά το Brexit  με κοινωνικές, οικολογικές  και πολιτικές παρεμβάσεις, με προσπάθειες ανάδειξης του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), ως τον αξιόπιστο και καταλυτικό εκφραστή μιας εναλλακτικής πρότασης για την Ευρώπη,μαζί με τις προσπάθειες οικοδόμησεις συμμαχιών, με βάση ένα νέο ευρωπαϊκό όραμα οικολογικής και κοινωνικής αλλαγής στην Ευρώπη, που άλλωστε, αν κοιτάξουμε γύρω μας έξω από τα ευρωπαϊκά σύνορα παρά τις αρνητικές εξελίξεις και την απομυθοποίηση του ενωσιακού οράματος, η Ευρώπη παραμένει η μοναδική περιοχή του κόσμου που οι κοινωνίες μπορεί να οραματίζονται και να διεκδικούν μια αριστερή, ριζοσπαστική  και οικολογική   προοπτική.

● Για να παραμείνει επίκαιρο και να προωθηθεί στην Ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή και στην Ευρωπαϊκή κοινωνία, το υβριδικό εναλλακτικό  όραμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, πρέπει να  γίνει κατ’ αρχήν αποδεκτό από τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Ήδη είναι ορατή η αδιέξοδη πορεία του  μοντέλου οικοδόμησης της ενιαίας Ευρώπης, όπως αυτή προωθήθηκε από τις δυνάμεις της άρχουσας ευρωπαϊκής ελίτ, αρχικά των Χριστιανοδημοκρατών και στην πορεία των Σοσιαλδημοκρατών που κυριάρχησε τα τελευταία τριάντα χρόνια στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, με παντελή απουσία της Αριστεράς και σήμερα κλυδωνίζεται.

● Η Αριστερά επανέρχεται σήμερα στο ευρωπαϊκό προσκήνιο και επιχειρεί να παρέμβει, όταν μια νέα δομική κρίση χτυπάει την πόρτα της Ευρώπης. Εάν δεν διαμορφωθούν  οι βασικοί πυλώνες που θα υποστηρίζουν ένα νέο ευρωπαϊκό οικοδόμημα η ένωση της Ευρώπης δεν μπορεί να προχωρήσει. Η ολοκλήρωση της νομισματικής πολιτικής, οι μεταρρυθμίσεις του θεσμικού πλαισίου υπερεθνικής δημοκρατικοποίησης της ένωσης, η διαμόρφωση κοινής δημοσιονομικής πολιτικής και  η  εδραίωση  ενιαίου και πλήρως ελεγχόμενου τραπεζικού συστήματος δίπλα, στην ολική επαναφορά του Ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου, στη  υπηρεσία της βιώσιμης ανάπτυξης,  συγκροτούν τους πέντε πυλώνες επαναθεμελίωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να μετατραπεί η φθαρμένη οραματική ενόραση της ενοποίησής της σε μια ολοκληρωμένη στρατηγική. Στρατηγική που θα προωθούσε την αύξηση των δαπανών για τις κρατικές υποδομές μέσω της έκδοσης ομολόγων από τη ΕΚΤ ή την αγορά ομολόγων των κρατών μελών από την ΕΚΤ από τη δευτερογενή αγορά. Την αναθεώρηση των κανόνων των ελλειμμάτων, ώστε να εξαιρούνται οι επενδυτικές δαπάνες από αυτά. Τη  συνταγματοποίηση μιας κοινωνικά αποδεκτής υπερεθνικής μορφής δημοκρατίας, που θα συνδέσει με δημοκρατικούς όρους το "υπερεθνικό" με το "εθνικό". Το Ευρωκοινοβούλιο με τα Εθνικά Κοινοβούλια. Την κοινή ενεργειακή, επικοινωνιακή και περιβαλλοντική πολιτική με τη συγκρότηση ενιαίου, μαζικού διεκδικητικού ευρωπαϊκού συνδικαλιστικού κινήματος, απαραίτητα στοιχεία για την ανάκτηση  μιας βιώσιμης πολιτικής ανάπτυξης που θα  επιβάλλει μια πραγματικά Ενωμένη   Ευρώπη.  

Αν η Ευρωπαϊκή Αριστερά αποδεχτεί την πρόκληση να προωθήσει την εναλλακτική αυτή πολιτική, θα ανοίξει ο δρόμος για την ευημερία, τη βελτίωση της θέσης της Ευρώπης στο διεθνή καταμερισμό, την κατάργηση των ανισοτήτων, των διακρίσεων, της ανισόμερης ανάπτυξης, της κοινωνικής αδικίας και της καταστροφής του περιβάλλοντος.  Σωρευτικά θα προωθήσει το όραμα της  κοινωνικής αλλαγής και του δημοκρατικού σοσιαλισμού στην Ευρώπη ακόμη και χωρίς το Ηνωμένο Βασίλειο που αυτοκαταστρέφεται από τις επιλογές των ανικάνων πολιτικών του και του βάρβαρου ιστορικού του, αυτοκρατορικού και εθνικιστικού «ιμπέριουμ», που το κατατρέχει στη σύγχρονη και σισύφεια ιστορική διαδρομή του.