Τη στιγμή που η κυβέρνηση της Ν.Δ. επιχαίρει για το μεγάλο επενδυτικό ενδιαφέρον σε έργα Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ), στο οποίο άλλωστε στηρίζει όλη τη ρητορική της περί “πράσινης” ανάπτυξης, είναι πλέον σαφές ότι, αν δεν μαζευτεί το τεράστιο αυτό κύμα των προτάσεων για νέα έργα, που, θεωρητικά τουλάχιστον, ξεπερνά κατά πολύ όχι μόνο την κατανάλωση ενέργειας, αλλά και τους εθνικούς στόχους για τις ΑΠΕ έως το 2030, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για όλη την αγορά.
Πρόσφατα ανακοινώθηκε από την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ σε πανηγυρικό τόνο ότι υπάρχουν επενδυτικές προτάσεις για 11.000 έργα ΑΠΕ, ισχύος 76 GW, όταν ο στόχος που η ίδια κυβέρνηση έχει θέσει κατά την αναθεώρηση του Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ) αφορά ισχύ 19 GW έως το 2030.
Σήμερα λειτουργούν ΑΠΕ ισχύος 10,5 GW, όπερ σημαίνει ότι ο “χώρος” που υπάρχει για την προσεχή δεκαετία διαμορφώνεται σε 8,5 GW. Με απλά λόγια, αν και φαντάζει... σπουδαίο, το μέγεθος των 76 GW στην πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με τις ανάγκες της ζήτησης / κατανάλωσης και βεβαίως είναι αδύνατον να απορροφηθεί. Συγχρόνως φαίνεται πως πρόκειται για ένα επίπλαστο μέγεθος, καθώς δεν έχουν αδειοδοτηθεί και δεν έχουν “πάρει” τιμή όλα αυτά τα έργα.
Την ίδια στιγμή το ΥΠΕΝ προειδοποιεί ότι το καθεστώς στήριξης, μέσω όμως ανταγωνιστικών διαδικασιών (διαγωνισμοί), για φωτοβολταϊκούς και αιολικούς σταθμούς, που ξεκίνησε το 2018, φτάνει στο τέλος του και παραπέμπει τους παραγωγούς νέων ΑΠΕ σε απευθείας συμμετοχή στην ελεύθερη αγορά -όπως θα δημιουργηθεί στη χονδρεμπορική μέσω του target model, το οποίο θα ξεκινήσει τη λειτουργία του τον Νοέμβριο.
Υπενθυμίζεται ότι η γενική γραμματέας του ΥΠΕΝ Α. Σδούκου πριν από λίγες μέρες δήλωσε ότι “η πρόθεσή μας είναι να ζητήσουμε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τη συνέχιση του σχήματος ανταγωνιστικών διαδικασιών, με συγκεκριμένο, περιορισμένο χρονικό ορίζοντα, με προαποφασισμένη ισχύ και με οργανωτικές και μεθοδολογικές βελτιώσεις”.
Παράταση των διαγωνισμών, χώρος για όλους
Για “τσουνάμι” πρόσθετων νέων έργων ΑΠΕ, που προφανώς πρέπει να περιοριστεί, κάνει λόγο ο Σ. Λουμάκης, πρόεδρος του Συνδέσμου Παραγωγών Ενέργειας με Φωτοβολταϊκά (ΣΠΕΦ).
Αναφέρει ότι όλο αυτό το επενδυτικό ενδιαφέρον δεν είναι πραγματικό, πλην όμως ασκεί πιέσεις, διότι η κατανάλωση της χώρας είναι συγκεκριμένη, σύστημα αποθήκευσης δεν υπάρχει ακόμα, αλλά, κι αν υπήρχε, θα αρκούσαν 30 GW φωτοβολταϊκών και αιολικών συνολικά για να καλύψουν τη χώρα 100% και η Πολιτεία έχει στα συρτάρια της 76 GW!
Έχει εκφράσει την αντίθεση του κλάδου σε ενδεχόμενη άμεση εφαρμογή μόνο target model και θεωρεί αναγκαία μια μεταβατική περίοδο με ορθολογική διαχείριση του ρυθμιζόμενου περιθωρίου. Μιλάει για την ανάγκη να δοθεί μια ευκαιρία λελογισμένη στους μικρούς και στους μεσαίους παραγωγούς για ένα με δύο χρόνια με αρκετά περιορισμένη ποσότητα, υπολογίζοντάς την περίπου σε 1-2 GW, αφού το υπόλοιπο εκτιμά ότι θα πάει στους μεγάλους “παίκτες”.
Όπως εξηγεί, μετά την περίοδο αυτή θα μπορούν στο πλαίσιο του target model, δυνητικά, να μπουν όλοι στην αγορά, η οποία λειτουργεί βάσει προσφοράς και ζήτησης, και θα επιβιώσει αυτός που μπορεί να πουλήσει -κυρίως καθετοποιημένες επιχειρήσεις (παραγωγή και λιανική). Πάντως τότε θα ξεκαθαρίσει το τοπίο και θα μπει ένα τέλος στην κατάσταση αυτή, καταλήγει, διότι, αν δεν συμβεί αυτό, “η σπάθα των αναγκαστικών περικοπών θα πέσει επί δικαίους και αδίκους”.
Πλασματικό σε κάποιο βαθμό χαρακτήρισε το κλίμα της υπερπληθώρας και του “υπερπυρετού” των έργων ΑΠΕ που έχει δημιουργηθεί ο πρόεδρος της Ελληνικής Επιστημονικής Ένωσης Αιολικής Ενέργειας (ΕΛΕΤΑΕΝ) Π. Λαδακάκος εξηγώντας ότι αυτά τα 76 GW δεν αφορούν σύνολο έργων με άδειες ή που έχουν λάβει τιμή πώλησης ηλεκτρικής ενέργειας.
Θεωρεί πως το μοντέλο των διαγωνισμών της τελευταίας τριετίας είναι επιτυχημένο, με θετικά αποτελέσματα την μείωση των τιμών και την ανάδειξη των πιο ώριμων έργων προς υλοποίηση. Χαρακτήρισε αναγκαία τη διατήρησή του για μια μεταβατική περίοδο δύο - τριών ετών επιπλέον και σιγά - σιγά να μπαίνει ένα κομμάτι της αγοράς στο target model.
Προφανώς, συνέχισε, το επόμενο βήμα είναι η ελεύθερη αγορά, που είναι και δική μας επιθυμία, όμως στην παρούσα φάση δεν είμαστε ώριμοι για να πάμε εκεί, δεν έχει καν ξεκινήσει το target model, πόσω μάλλον να δοκιμαστεί στην πράξη και να πάρουμε την εμπειρία από τη λειτουργία του. Μέχρι τότε, ανέφερε, η αγορά πρέπει να συνεχίσει να εξελίσσεται, να συνεχιστούν λελογισμένα οι ανταγωνιστικές διαδικασίες, καθώς υπάρχει ακόμα περιθώριο πτώσης τιμών, που εξαρτάται κυρίως από τη βελτίωση της τεχνολογίας.
Ήδη, σημείωσε, είδαμε τα τελευταία τρία χρόνια πολύ σημαντική πτώση τιμών στα αιολικά (από 98-105 ευρώ / MW στα περίπου 55 ευρώ) χωρίς τόσο μεγάλη πληθώρα έργων που ανταγωνίζονταν. Πρέπει, τόνισε, να μείνει χώρος για όλους, μικρότερα και μεγαλύτερα έργα (π.χ. θαλάσσια πάρκα) με μείγμα τεχνολογιών που αλληλοσυμπληρώνονται και λύσεις αποθήκευσης, διότι έτσι θα επιτευχθούν και οι στόχοι πλήρους απανθρακοποίησης του 2050.
Αριθμοί
* 10,5 GW ισχύος περίπου βρίσκονται σήμερα σε λειτουργία σε έργα ΑΠΕ. Έως το 2030 χρειάζονται 19 GW -βάσει των στόχων του ΕΣΕΚ.
* 8,5 GW, ήτοι 850 MW ετησίως, πρέπει να προστεθούν στη δεκαετία, μέγεθος που αντιστοιχεί σε συνολικές επενδύσεις περίπου 9 δισ. ευρώ για τη δεκαετία.
* 11.000 έργα ΑΠΕ, ισχύος 76 GW υπάρχουν στην παρούσα φάση ως προτάσεις σύμφωνα με το ΥΠΕΝ: έργα ισχύος 26 GW ωριμάζουν, 35 GW έχουν αιτηθεί άδειας, 5 GW μικρά έργα συνδέονται στο δίκτυο και 10 GW μεγάλα έργα αποτελούν στρατηγικές επενδύσεις.
* 2018-2020 αποτίμηση των ανταγωνιστικών διαδικασιών (έως σήμερα απομένει ο διαγωνισμός Δεκεμβρίου για 340 MW): επιλογή έργων συνολικής ισχύος 2,7 GW, μείωση τιμών 20% για τα αιολικά και 22% για τα μεγάλα φωτοβολταϊκά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου