ΔΝΤ η διελκινστίνδα συνεχίζεται

Η συμφωνία των Ευρωπαίων Εταίρων για την Ελλάδα έκλεισε. Η Ελλάδα τυπικά διασώθηκε από την χρεωκοπία, για άλλη μια φορά, με νέα προγραμματική στήριξη,  νέα Δανειακή Σύμβαση και υπόσχεση για αλλαγή των όρων εξυπηρέτησης του τεράστιου χρέους της χώρας, που στην ουσία την κρατάει αγκιστρωμένη στη χρεωκοπία. Οι υπουργοί των Οικονομικών της Ευρωζώνης ανακοίνωσαν ότι θα δανείσουν στην Ελλάδα κατ’ αρχήν 7,5 δις € για να εξυπηρετήσει το χρέος της, το οποίο θα αναδιαρθρώσουν μειώνοντας πιθανότατα το επιτόκιο δανεισμού και επεκτείνοντας την περίοδο χάριτος, αλλά όχι πριν το 2018.

Μια χώρα με δημόσιο χρέος μεγαλύτερο από 300 δις € ή περίπου 180% του ΑΕΠ, θα επιχειρήσει μέχρι τότε να επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ. Στόχος που είναι γελοίο να περιμένει κανείς να υλοποιηθεί από μια χρεωκοπημένη χώρα, που πλέον δεν μπορεί να στύψει περισσότερο την Οικονομία και τους πολίτες της, προκειμένου να επιτύχει και άλλες περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο από την άλλη επιφυλάχθηκε, διότι επιθυμεί την επίτευξη ενός πιο ρεαλιστικού στόχου στο πλεόνασμα, της τάξης του 1,5%. Τα επιχειρήματά  του είναι ισχυρά. Η παγκόσμια οικονομία έχει πέσει στην παγίδα της χαμηλής ανάπτυξης. «Η έντονη επιβράδυνση του εμπορίου, οι χαμηλές επενδύσεις, η αναιμική αύξηση μισθών και η επιβράδυνση της οικονομικής δραστηριότητας σε σημαντικές αναπτυσσόμενες οικονομίες, όπως η Κίνα θα περιορίσουν την ανάπτυξη τα επόμενα δύο χρόνια στο επίπεδο του 3%» όπως ισχυρίζεται ο ΟΟΣΑ. Είναι επομένως αμφίβολο  αν η Ελλάδα θα μπορέσει να επιτύχει πλεόνασμα 3,5% το 2018. Άλλωστε το ΔΝΤ έχει υπολογίσει πρόσφατα, ότι αν το ελληνικό χρέος παραμείνει ως έχει, τότε θα φτάσει στο 250% του ΑΕΠ. Επομένως το ΔΝΤ που διαθέτει τόσο ισχυρά επιχειρήματα σχετικά με την αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους  όφειλε να ασκήσει πίεση στους Υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης για αναδιάρθρωση του χρέους εδώ και τώρα. Αντίθετα διατηρεί στάση ανοχής, ελπίζοντας ότι οι εταίροι της Ελλάδας θα ασκήσουν επιπρόσθετες πιέσεις για να επιτευχθεί ο στόχος του πλεονάσματος του 3,5% το 2018. Το είχε άλλωστε προδιαγράψει με κυνικό τρόπο δημόσια. Ή θα πληρώσει η Ελλάδα, ή θα πληρώσετε οι υπόλοιποι εταίροι.

Επομένως το κρίσιμο ερωτήματα που αναδύεται από αυτή την αντιφατική στάση του κορυφαίου διεθνούς θεσμού είναι τι θα κάνει το 2018 η Ελλάδα, όταν αποτύχει να καλύψει τον υπερφίαλο αυτόν στόχο. Το ερώτημα αυτό προφανώς είναι αμείλικτο και απευθύνεται και προς τους άλλους που εμπλέκονται σε αυτή την επαίσχυντη διελκυστίνδα, την Ελλάδα και τους Εταίρους μας. Τα συμπληρωματικά μέτρα της ΕΚΤ θα μπορέσουν να συμβάλλουν αποτελεσματικά προς αυτή την κατεύθυνση; Μάλλον δύσκολο έως ακατόρθωτο. Επομένως αντί να πανηγυρίζουμε θα πρέπει τουλάχιστον εμείς να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα. Να ενημερώσουμε τον ελληνικό λαό ότι μπορεί οι προσπάθειές μας να έφεραν κάποιο αποτέλεσμα και αυτές που θα ακολουθήσουν από εδώ και εμπρός να βελτιώσουν ακόμη τα πράγματα, όμως η βασανιστική πορεία συνεχίζεται, μπορεί δε να παραμείνει σισύφεια για πολύ καιρό  ακόμη.

Προφανώς συνεχίζουμε τον αγώνα τίποτε δεν έχει ακόμη κριθεί. Έχουν γίνει βήματα και επιδιώκουμε να γίνουν και άλλα, όμως πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλους «πάνω» και «κάτω» ότι, η προοπτική της επιτυχίας σε ένα τόσο δυσμενές περιβάλλον στην Ευρώπη, στους διεθνείς θεσμούς που μας επιτηρούν  και διαχειρίζονται  τον κλυδωνιζόμενο από πολύμορφα προβλήματα σημερινό  κόσμο, είναι πολύ δύσκολη. Δεν χρειάζονται ούτε αυταπάτες ούτε υπερφίαλοι στόχοι, ούτε κραυγές ανοησίας.

Οι πολιτικές που εφαρμόζονται δεν ευνοούν την ειρήνη, τη βιώσιμη ανάπτυξη, την ευημερία και την προστασία του πλανήτη και του ανθρώπου όπου Γής. Άρα θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε τον ανηφορικό δρόμο, ο οποίος αργεί να τελειώσει παρόλο που βρισκόμαστε σε μια ιστορικά και γεωπολιτικά «ευνοούμενη περιοχή» του Βορρά, που ακτινοβολεί, ευημερούσα, πολιτισμένη και ελκυστική, στις ψυχές και στα μάτια του μαζικού μεταναστευτικού ρεύματος που εξελίσσεται στα σύνορα της και συνοδεύεται με το μακάβριο σύνθημα «Ευρώπη ή θάνατος».

Είναι αυτονόητο ότι το ΔΝΤ θα συνεχίσει να διαδραματίζει  το ρόλο του  για τον οποίο εντέλλεται από τα διεθνή κέντρα ισχύος το ίδιο και όλα τα άλλα κέντρα στην Ευρώπη EKT, EMS Συμβούλια Κορυφής της Ε.Ε. Η σημερινή κυβέρνηση στην Ελλάδα με αναφορά στην Αριστερά αγωνίζεται να περιορίσει την υποχώρηση των ορίων εκεχειρίας προς όφελος του κεφαλαίου και σε βάρος της εργασίας και του περιβάλλοντος. Αυτό πρέπει να είναι κατανοητό σε όσους πατούν σταθερά στο έδαφος της πραγματικότητας.