Μέσα ενημέρωσης το πολιτιστικό αίσχος μιας διαλυμένης χώρας

Με αφορμή τις πρόσφατες δραματικές εξελίξεις στην Βουλή των Ελλήνων, την πρώτη μετά το 1989 ήττα της διαπλοκής, την προκλητική στάση του παλαιού πολιτικού καταστημένου από τους "συνήγορους της διαπλοκής" σε βάρος του κύρους του κοινοβουλίου και του σεβασμού  της δημοκρατικής νομιμότητας, αλλά  και της ισοπέδωσης της κυρίαρχης για μια ευρωπαϊκή κοινωνία, πολιτισμικής λειτουργίας της έγκυρης και ανεξάρτητης ενημέρωσης, παραθέτω  προτάσεις  για τη ρύθμιση και εποπτεία των δημόσιων  και εμπορικών μέσων ενημέρωσης, που δεν περιορίζονται μόνο στον αριθμό των αδειών αλλά στο ουσιαστικό μέρος της συνταγματικής επιταγής (Σύνταγμα  άρθρο 15 παρ. 2) και της ευρωπαϊκής πολιτιστικής πραγματικότητας, όπως αυτή καθιερώθηκε και  δεσμεύει τα κράτη μέλη της Ένωσης σύμφωνα με την Οδηγία 2010/13/ΕΕ. Τις απόψεις αυτές τις γνωρίζει όλο το πολιτικό προσωπικό χωρίς καμία εξαίρεση και κυρίως ο Ε. Βενιζέλος που ήταν από το 1995 ο αρχιτέκτων της διαπλοκής και ο συντάξας του σχετικού νόμου 2328/1995 για την «εξυγίανση του Ραδιοτηλεοπτικού τοπίου» που δεν έγινε ποτέ με ευθύνη της ανίερης συμμαχίας των συστημικών υποστηριχτών των περιβόητων «νταβατζήδων» που ξεσκεπάστηκαν κατά τη διάρκεια της συζήτησης μιας σχετικής τροπολογίας στη Βουλή που καθόριζε τον αριθμό των καναλιών εθνικής εμβέλειας κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα και τίποτε άλλο.

• Αιχμή των προβλημάτων των εμπορικών ραδιοτηλεοπτικών μέσων αποτελεί, η εμπλοκή, με αδιαφανείς όρους, των ιδιοκτητών τους, σε παντός είδους οικονομικές δραστηριότητες πέραν των ραδιοτηλεοπτικών και ιδιαίτερα σε έργα ή προμήθειες του δημοσίου που είναι κατά νόμο ασυμβίβαστες με την επιχειρηματική δραστηριότητά  τους  στο χώρο των ΜΜΕ. Αυτό που η τρέχουσα  πολιτική  εκτίμηση   βάπτισε με το όνομα «Διαπλοκή».

Αποτελεί ένα σύνθετο πολιτικό φαινόμενο στο οποίο εμπλέκονται περισσότεροι του ενός παράγοντες.

Ο πρώτος παράγοντας είναι οι σκόπιμες ασάφειες, οι ανοιχτές δίοδοι και τα κενά που παρουσιάζονται στην εφαρμογή των διατάξεων εποπτείας και ρύθμισης του υπάρχοντος  θεσμικού- νομικού πλαισίου, κυρίως από την ανεπαρκή λειτουργία και διαρκή υποβάθμιση του ρόλου των συνταγματικά κατοχυρωμένων ανεξάρτητων διοικητικών αρχών με αιχμή, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης(ΕΣΡ) και την Εθνική Επιτροπή τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ) και της Επιτροπής Ανταγωνισμού(ΕΑ) που η ρυθμιστική  εποπτική παρέμβασή τους διατυπώνεται στους υπάρχοντες νόμους.

Ο δεύτερος η ανεπάρκεια, η δυστοκία και οι σκόπιμες καθυστερήσεις με τις οποίες η Δημόσια Διοίκηση στο σύνολο της και ειδικότερα η Γραμματεία Επικοινωνίας εφαρμόζει και εποπτεύει μέχρι σήμερα τις ισχύουσες  εν πολλοίς  ανίσχυρες διατάξεις της νομοθεσίας των ΜΜΕ.

Ο τρίτος είναι η εκρηκτική ανάπτυξη του  ευαίσθητου και σημαντικού αυτού τομέα της οικονομίας, όπως είναι η οπτικοακουστική βιομηχανία, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τις συνήθεις ρυθμίσεις γραφειοκρατικού χαρακτήρα της κρατικής μηχανής. Απαιτεί εξειδικευμένο ρυθμιστικό πλαίσιο, που την λειτουργία της θα εποπτεύουν και θα ρυθμίζουν οι  ανεξάρτητες διοικητικές αρχές (ΕΣΡ, ΕΕΤΤ, Επιτροπή Ανταγωνισμού) με σαφείς αρμοδιότητες, ταχείς και ευέλικτους ρυθμούς, με όρους νομιμότητας και υγιούς ανταγωνισμού, αλλά και  με εποπτεία και έλεγχο, γιατί ο τομέας αυτός σχετίζεται με υπέρτερα δημόσια αγαθά, όπως είναι ελεύθερη έκφραση, ο πολιτικός πλουραλισμός και η πολιτιστική πολυμέρεια, η ανθρώπινη αξία, η προστασία των ανηλίκων η δημοκρατική και πολιτισμική ανέλιξη της κοινωνίας.

Ο τέταρτος παράγοντας αφορά στην εκάστοτε πολιτική διαμεσολάβησης που ασκείται στα ΜΜΕ από τις Κυβερνήσεις και στην προσπάθειά τους να εκμεταλλευτούν και να αξιοποιήσουν προς όφελος τους την δυναμική επιρροή των ΜΜΕ στην κοινωνία. Από το «βρώμικο 1989» μέχρι σήμερα, καμία κυβέρνηση δεν αποποιήθηκε την πρακτική της διαμεσολάβησης με τα ΜΜΕ. Έχουν διαμορφώσει με συστηματικό και διαρκή τρόπο, ένα άναρχο πλαίσιο λειτουργίας και ανάπτυξής τους με κορυφαίο το μέτρο της εποπτείας μέσω αρμόδιου Υπουργού Μέσων Ενημέρωσης,  που επιτρέπουν στις επιχειρήσεις αυτές να δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά προς κάθε κατεύθυνση ανεξέλεγκτα, παραβιάζοντας την ισχύουσα νομοθεσία με την σιωπηρή ανοχή των δημόσιων υπηρεσιών και των εκάστοτε κυβερνήσεων, σε παντός είδους οικονομικές δράσεις τους ιδίως στους δανεισμούς τους με αδιαφανή και παραβατικό τρόπο, και να προκαλούν με την αδηφάγο και πολυδιάστατη οικονομική δραστηριότητά τους και τα μεγάλα χρέη τους στο δημόσιο στις τράπεζες και στα ασφαλιστικά ταμεία, την υπονόμευση της νομιμότητας και  την πολιτιστική διάλυση της κοινωνίας.

Το θεσμικό πλαίσιο που διαμόρφωσαν, τα Σύνταγμα και η ισχύουσα νομοθεσία, μπορούσαν κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις να περιορίσουν τα ασυμβίβαστα και την διαπλοκή που δημιουργούνται από τη μη νόμιμη δραστηριότητα των επιχειρήσεων των ΜΜΕ στο τομέα των έργων, των προμηθειών ή των υπηρεσιών του Δημοσίου. Το πλαίσιο αυτό έπρεπε να κινητοποιήσει με ένα επιτυχή συντονισμό όλο το διοικητικό μηχανισμό του Κράτους, στην αντιμετώπιση της διαπλοκής. Τις αναθέτουσες αρχές, τους υποψήφιους κατασκευαστές ή προμηθευτές του Δημοσίου, το Χρηματιστήριο, την Επιτροπή Ανταγωνισμού, το Ελεγκτικό Συνέδριο, και το ΕΣΡ τις συστημικές Τράπεζες που εμπλέκονται προκλητικά στο παιχνίδι της διαμεσολάβησης μεταξύ πολιτικής και Μέσων Ενημέρωσης, με τη μέθοδο των δανειοδοτήσεων και ανύπαρκτες εμπράγματες ασφάλειες.  

Ο πέμπτος παράγοντας που είναι και ο σοβαρότερος, αφορά στην αποτυχία ρύθμισης (αδειοδότησης) των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών. Η Ελλάδα είναι η τελευταία χώρα της Ευρώπης που δεν έχει εκδώσει επίσημες και θεσμικά αποδεκτές άδειες λειτουργίας των ραδιοτηλεοπτικών από το 1989 μέχρι σήμερα.

Μόνο αν εγκατασταθεί ένα καθεστώς νόμιμης λειτουργίας οπτικοακουστικών μέσων μετά από  την έκδοση αδειών, κατόπιν όμως εξαντλητικού οικονομικού ελέγχου βάθους, θα μπορέσει να λειτουργήσει το ισχύον θεσμικό και νομικό πλαίσιο, και το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης  να ασκήσει πιο αποτελεσματικά τις αρμοδιότητες που του έχουν ανατεθεί  από  το σύνταγμα και τους νόμους του κράτους. Όσο θα διαιωνίζεται το καθεστώς της σημερινής αναρχίας και της ασάφειας δηλαδή της ανομίας, τόσο θα παραβιάζονται, η προστασία σημαντικών δημόσιων αγαθών,  όπως η ελεύθερη έκφραση στην επικοινωνία, ο πλουραλισμός και η πολυφωνία, η διαφάνεια, ο υγιής ανταγωνισμός, η περισσότερη δυνατή ανεξαρτησία των μέσων, τόσο από την εκάστοτε πολιτική εξουσία όσο και από την οικονομική εξουσία, η υπεύθυνη και αντικειμενική ενημέρωση, η ποιοτική επιμόρφωση και ψυχαγωγία των χρηστών/καταναλωτών.

• Η διαδικασία αδειοδότησης και οι οριοθετήσεις και απαγορεύσεις που θα την διασφαλίζουν κατόπιν προηγούμενου της δημοπράτησης των τηλεοπτικών αδειών, ελέγχου όπως η αποφυγή συγκέντρωσης υπερβολικής δύναμης επιρροής από ένα ιδιοκτήτη Μ.Μ.Ε (Αποφυγή δημιουργίας δεσπόζουσας θέσης στην ραδιοτηλεοπτική αγορά), η απαγόρευση άσκησης ασυμβίβαστων δραστηριοτήτων, η δημόσια γνώση του τρόπου απόκτησης οικονομικών μέσων για την ίδρυση ραδιοφωνικού ή τηλεοπτικού σταθμού, η ονομαστικοποίηση των μετοχών και η μερική απαγόρευση συμμετοχής  ξένου κεφαλαίου ο έλεγχος διαφάνειας στη μετοχική σύνθεση του κεφαλαίου, από τον ιδιοκτήτη του μέσου, τους  εταίρους του, ημεδαπούς ή αλλοδαπούς, το βασικό μέτοχο, το διευθυντικό στέλεχος της επιχείρησης, και τα κάθε είδους παρένθετα πρόσωπα, όπως συζύγους, συγγενείς οικονομικά εξαρτημένα άτομα ή εταιρείες, τους μετόχους της επιχείρησης μέχρι φυσικού   προσώπου, αν εφαρμοστούν με συνέπεια μπορεί να αποκλείσουν ή να περιορίσουν στο ελάχιστο τα ελλείμματα της διαφάνειας και της οικονομικής διαπλοκής, να επιβάλλουν την εφαρμογή του «πόθεν έσχες», τον έλεγχο της οικονομικής αυτοτέλειας των ιδιοκτητών, τη διασφάλιση της νομιμότητας τις αρχές της  πολυφωνίας και της αντικειμενικότητας στην ενημέρωση, της ποιότητας στην ψυχαγωγία και την επιμόρφωση.

Προτάσεις

Έχει γίνει πλέον κατανοητό ότι απαιτούνται σοβαρές  πολιτικές, θεσμικές και κοινωνικές παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση του αποκρουστικού πολιτισμικά αυτού προβλήματος της Διαπλοκής. Πιο συγκεκριμένα:

√ Το σύστημα ρύθμισης και εποπτείας των μέσων αφού νομιμοποιηθούν οι ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί, θα πρέπει να επιβλέπεται σε εθνικό επίπεδο από  Ανεξάρτητες Διοικητικές Αρχές, χωρίς καμία απολύτως παρέμβαση του κράτους  οι οποίες πρέπει να υπερβούν την κρίση τους, να εκσυγχρονιστούν, να αναβαθμιστούν και να ανεξαρτητοποιηθούν πλήρως από την κρατική εξουσία, να συντονίσουν με θεσμικό τρόπο τα βήματά τους υπό τον έλεγχο της Βουλής και των νόμων του κράτους, ως «κυβερνώσας δύναμης», σε μια σύγχρονη δημοκρατία.

√ Σε ευρωπαϊκό επίπεδο επιβάλλεται η συστηματικότερη και αποτελεσματικότερη ενεργοποίηση της «Επιτροπής Επαφής» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής του άρθρου 29 της οδηγίας «Οπτικοακουστικά Μέσα χωρίς Σύνορα» 2010/13/ΕΚ (τακτικό φόρουμ αντιπροσώπων κρατικών και ρυθμιστικών αρχών), που και αυτή λειτουργεί σήμερα γραφειοκρατικά με σχεδόν ανύπαρκτες αρμοδιότητες. Θα πρέπει να μετεξελιχθεί σε επιτροπή όχι μόνο  διαβούλευσης και  διαμεσολάβησης αλλά  και διαιτησίας και πρόσθετης ρύθμισης σε κοινοτικό επίπεδο, με αυξημένες και αποφασιστικού χαρακτήρα διοικητικές και κυρωτικές αρμοδιότητες, προκειμένου να αντιμετωπίζει τα αναφυόμενα διασυνοριακά προβλήματα  λειτουργίας και μετάδοσης προγραμμάτων σε ενωσιακό επίπεδο και τις παραμορφώσεις του ευρωπαϊκού πολιτιστικού κεκτημένου. Για αυτό απαιτούνται:

√ Ενίσχυση και αναβάθμιση του ρόλου των δημόσιων ραδιοτηλεοπτικών μέσων στην Ελλάδα σημερινή ψηφιακή εποχή, που δυστυχώς η σημερινή επανασυσταθείσα ΕΡΤ ΑΕ  δεν την καλύπτει ακόμη για να παίξουν το ρόλο ατμομηχανής  πολιτιστικής  ανάπτυξης και έγκυρης ενημέρωσης στο διττό, δημόσιο και ιδιωτικό-εμπορικό σύστημα στα ΜΜΕ, που αποτελεί βασική πολιτική και πολιτιστική παράδοση και επιλογή στον Ευρωπαϊκό κοινωνικό και δημόσιο χώρο.

√ Σύγχρονο ρυθμιστικό και εποπτικό πλαίσιο που θα υπερβαίνει τη σημερινή συνταγματική επιταγή των άρθρων 15, του ελληνικού Συντάγματος και την ισχύουσα εθνική νομοθεσία που τη συνοδεύει, για να καλυφθούν και οι διασυνοριακές ανάγκες ρύθμισης. Στο κοινοτικό θεσμικό πλαίσιο υπάρχει πλούσια εμπειρία για την επιτυχία των επιβαλλόμενων ρυθμίσεων (πρόσβαση στα δίκτυα, διαλειτουργικότητα, διαχείριση συχνοτήτων, ρύθμιση και προστασία εθνικού χώρου από  ανεπιθύμητες συνοριακές οχλήσεις εκπομπών, ευθύνες χώρας παραγωγής  κ.α).

√  Κάθε θεσμική ρύθμιση που θα αναθέτει σε ιδιωτικούς φορείς δημόσιες λειτουργίες, στο οπτικοακουστικό τομέα, οφείλει να περιβάλλεται με την υποχρέωση   ότι οι ιδιωτικοί φορείς αυτοί  θα πρέπει να ενστερνίζονται  το χαρακτήρα και τό ρόλο της υλοποίησης του δημόσιου συμφέροντος και να λειτουργούν με όρους, σαν  οιονεί δημόσιες υπηρεσίες. Όχι να ενεργούν ως εξαρτημένοι κυβερνητικοί μηχανισμοί, όπως συνέβη με την digea, τον πάροχο του ψηφιακού δικτύου, που όταν συστήθηκε, με όρους αμφισβητούμενης διαδικασίας ανάδειξηςαι νομιμότητας, ενήργησε συνειδητά  εναντίον των συμφερόντων της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης ΕΡΤ ΑΕ, που ασκούσε μέχρι να καταργηθεί το νόμιμο συνταγματικό δικαίωμα και σε βάρος των συμφερόντων της ελληνικής κοινωνίας αφού μέχρι σήμερα δεν έχει διασφαλίσει την ανάπτυξη του ψηφιακού ραδιοτηλεοπτικού δικτύου σε ολόκληρη της επικράτεια στο 100%.

√ Συγκροτημένες και άρτια εξοπλισμένες σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα Ανεξάρτητες Διοικητικές  Αρχές, επίσης συνταγματικά κατοχυρωμένες που θα λειτουργούν μεταξύ κράτους και αγοράς ως ρυθμιστικά και εποπτικά  αντίβαρα στις τάσεις ασυδοσίας και απορύθμισης που προωθούν διαρκώς οι εμπορικές ραδιοτηλεοπτικές επιχειρήσεις ή οι προσπάθειες διαμεσολάβησης και ομηρίας που μεθοδεύουν τα εκάστοτε κυβερνητικά επικοινωνιακά επιτελεία. 

•Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης για την αδειοδότηση, ρύθμιση και εποπτεία των παρόχων  περιεχομένου, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

•Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, για την αδειοδότηση, τη ρύθμιση και την εποπτεία των παρόχων δικτύου και κεραιών.  

•Αρχή Ανταγωνισμού για τον έλεγχο της συγκέντρωσης και της μετοχικής σύνθεσης των κεφαλαίων των ραδιοτηλεοπτικών επιχειρήσεων.

•Αρχή Προσωπικών Δεδομένων και Αρχή Επιτήρησης του Internet  για την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων και των προσωπικών δεδομένων των πολιτών, οι οποίες  θα λειτουργούν συντονισμένες αλλά και η κάθε μία αυτοτελώς στο πεδίο αρμοδιότητάς τους,  υπό την εποπτεία και τον ουσιαστικό έλεγχο  της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής:

√ Οι Ρυθμιστικές και εποπτικές αρχές θα συντονίζουν τις ενέργειες τους και θα διασφαλίζουν, με απόλυτη ανεξαρτησία και αυτοτέλεια, την εφαρμογή του συντάγματος, των νόμων και των κωδίκων δεοντολογίας στη λειτουργία των μέσων, τη  νομιμότητα, τη διαφάνεια την οικονομική αυτοδυναμία  και τη βιωσιμότητα  στο ιδιοκτησιακό καθεστώς τους μέσω θεσμοθετημένης διαδικασίας συντονισμού τους που είναι απαραίτητος για:.

• Τον έλεγχο παράνομων ή καταχρηστικών συμπεριφορών στον ανταγωνισμό, την ονομαστικοποίηση των μετοχών τους όπου ο νόμος προβλέπει, τον έλεγχο των εξωχώριων εταιρειών που λειτουργούν στην επικράτεια της Ε.Ε και την απαγόρευση της συμμετοχής στη μετοχική σύνθεση των κεφαλαίων των επιχειρήσεων των μέσων offshore  εταιρειών εκτός Ε.Ε.

• Την αυστηρή διαχείριση και εποπτεία  του φάσματος των συχνοτήτων και των κέντρων εκπομπών και κεραιών, ενός  σημαντικού κοινωνικού πόρου(των συχνοτήτων) που δεν πρέπει να σπαταλιέται ή να ληστεύεται, την ελεύθερη έκφραση και την πολυφωνία στην ενημέρωση, την προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της παιδικής ηλικίας, την πολιτιστική ανάπτυξη.

• Θα εποπτεύουν και θα ρυθμίζουν τα μέσα ενημέρωσης με πλήρη ισοτιμία, διαφάνεια και πολυπολιτισμική ευαισθησία, απορρίπτοντας το μύθο της δήθεν προστασίας   των εμπορικών και ιδιοκτησιακών απορρήτων των επιχειρήσεων ή του διευθυντικού δικαιώματος τους ή τις αδιαφανείς συναλλαγές τους με τις Τράπεζες από όπου διακινείται το «μαύρο χρήμα» και κυρίως να σταματήσουν την ασύδοτη και προκλητική παρέμβασή τους στο πεδίο της ενημέρωσης και της πολιτικής. Οι αρχές αυτές  θα δίνουν λόγο κατά τακτά διαστήματα στην αρμόδια  Επιτροπή της Βουλής, Θεσμών και Διαφάνειας και θα λογοδοτούν σε αυτήν  μέσω της έγκρισης της ετήσιας έκθεσής τους από την Επιτροπή της Βουλής. Η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας θα προτείνει στην εκάστοτε Κυβέρνηση με βάση την εποπτική επιτήρηση των μέσων νομοθετικές ρυθμίσεις βελτίωσης της επικοινωνιακής λειτουργίας τους ως ορίζει το Σύνταγμα και οι νόμοι του κράτους δικαίου. 

√ Ενίσχυση και αναβάθμιση των καχεκτικών στη σημερινή λειτουργία τους δημόσιων  οπτικοακουστικών μέσων (ΕΡΤ ΑΕ) για να καλύψουν τα ελλείμματα και τις ανεπάρκειες των εμπορικών επιχειρήσεων, στην πολυφωνική ενημέρωση, στον πολιτισμό και στην ψυχαγωγία, στη μάθηση,  στις νέες  διαδραστικές υπηρεσίες (τηλε-μάθησης, τηλε-υγείας, τηλε-πληροφόρησης κ.α που χρειάζονται στη διάσπαρτη στο Αιγαίο Ελλάδα) σε συνθήκες καθολικής αξιολόγησης  προγραμμάτων προσωπικού και ενημερωτικής λειτουργίας από Εξωτερικό Δημόσιο Αξιολογητή, λειτουργίες  για τις οποίες δεν θα δείξουν ενδιαφέρον οι ιδιωτικοί σταθμοί για λόγους μειωμένων προσδοκιών κέρδους και γνωστών πολιτικών σκοπιμοτήτων. 

√ Ριζικά διαφορετικό και συγκεκριμένο θεσμικό πλαίσιο συλλογικής  οργάνωσης,  εκπροσώπησης και δεοντολογίας των ραδιοτηλεοπτικών επιχειρήσεων με στόχο τη δημιουργία μιας νέας  επιχειρηματικής κουλτούρας και  νέους  όρους ανταγωνισμού  μεταξύ των επιχειρήσεων που σήμερα δεν υπάρχουν για αυτό επικρατεί, σκληρός,  ανελέητος και αθέμιτος ανταγωνισμός.

√ Επαναδιαμόρφωση και προώθηση ενός σύγχρονου, δημόσιου, αξιόπιστου  και διαφανούς  πλαισίου για τις μετρήσεις και τις έρευνες τηλεθέασης, ώστε να σταματήσουν, ο εμπαιγμός και τα παιχνίδια γύρω από τις ιδιωτικές μετρήσεις, τηλεθέασης, διαδικτύου και ραδιοφώνων και αξιοποίηση των διασταυρωμένων και αξιόπιστων  δημόσιων μετρήσεων και ερευνών αγοράς, για την βελτίωση της ποιότητας των προγραμμάτων.

√ Θεσμική αναβάθμιση του ρόλου του δημοσιογραφικού κινήματος που θα παρέμβει, ως αυτόνομο πολιτικό υποκείμενο, πέρα από τις συνδικαλιστικές του διεκδικήσεις, για την εξυγίανση και ρύθμιση του χαοτικού και ήδη προβληματικού τομέα των ΜΜΕ και την καθιέρωση ενός σύγχρονου πλαισίου κοινωνικού έλεγχου στην λειτουργία των επικοινωνιακών μέσων.

√ Θεσμική συγκρότηση και διευκόλυνση προώθησής του στην κοινωνία των πολιτών, ενός ανεξάρτητου, μαζικού, διεκδικητικού,  κινήματος καταναλωτών /χρηστών  που θα παρεμβαίνει αγωνιστικά, και μέσω του διαδικτύου, για να επιβάλλει το σεβασμό των μέσων   απέναντι στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την εκμετάλλευση πολιτών  ευάλωτων κοινωνικών κατηγοριών (γυναίκες, ανηλίκους, μετανάστες, πολίτες με αναπηρίες).

√ Την αλλαγή της «στάσης ανοχής» των κομμάτων προς τα εμπορικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα που διεκδικούν και αυτά, κυρίως μέσω του πολιτικού προσωπικού τους, για λόγους προώθησής των επιδιώξεών τους επικοινωνιακές και των σχέσεων διαμεσολάβησης  με τα μέσα ενημέρωσης.

√ Τη συνειδητοποίηση της κοινωνίας των πολιτών, ανδρών και γυναικών για το μύθο, τον εμπαιγμό και την ισοπεδωτική πρακτική στο όνομα των κερδοσκοπικών επιδιώξεων  της εμπορικής τηλεόρασης.

√ Καθιέρωση στις δύο βασικές βαθμίδες της εκπαίδευσης, υποχρεωτική και δευτεροβάθμια, του μαθήματος του πολιτισμού, με ιδιαίτερα εκτεταμένο πεδίο μάθησης στην τηλεόραση, προκειμένου να απομυθοποιηθεί η εικονική πραγματικότητα που καλλιεργούν τα εμπορικά Μέσα, για να αναδειχθούν τα κοινωνικά και πολιτισμικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που προσελκύονται ή εργάζονται πίσω από τις κάμερες και τα λαμπερά φώτα των σκηνικών.  

√ Συνταγματική και νομική  ρύθμιση λοιπόν, με την συμβολή Ανεξάρτητων Διοικητικών Αρχών και όχι με κυβερνητικές διαμεσολαβήσεις, αλλά κυρίως πολιτική βούληση και κοινωνική παρέμβαση, είναι τα όπλα των σύγχρονων κοινωνιών, για την αντιμετώπιση των αρνητικών προκλήσεων στον αναγκαίο, ευαίσθητο  και αναπτυσσόμενο τομέα των ΜΜΕ.

Το σημερινό κυβερνητικό σχέδιο που επιδιώκει την εξυγίανση των εμπορικών τηλεοπτικών μέσων εθνικής εμβέλειας  αποτελεί ένα πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση που προτείνει το παρόν σημείωμα.