Κυβερνητική εξουσία με γνώση και ευθύνη

Με βάσει  τις γνωστές ήδη πολιτικές εξελίξεις και κυρίως μετά την παταγώδη αποτυχία της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ ΝΔ, να εκλέξει Πρόεδρο τη Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή, διαφαίνονται δύο σενάρια στον πολιτικό ορίζοντα τις χώρας.

Το πρώτο και ελπιδοφόρο, αφορά στο αποτέλεσμα που θα προκύψει. μετά την διενέργεια εθνικών εκλογών που ήδη προοιωνίζονται, να είναι υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Έπειτα από 6 χρόνια ύφεσης με πτώση του 25% του ΑΕΠ, 27% ανεργία, 40% φτώχεια, χιλιάδες λουκέτα, πάνω από 70 δις € κόκκινα δάνεια, και  μη βιώσιμο χρέος 175%, η πολιτική που επαγγέλλεται από το ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί ιστορική αναγκαιότητα και πρέπει να δικαιωθεί. Η άμεση στήριξη των ανέργων, των φτωχοποιημένων στρωμάτων, των γονατισμένων από την κρίση, των αδικημένων από την φορολογική λαίλαπα, από την εφαρμογή της επικίνδυνης αντιαναπτυξιακής εσωτερικής υποτίμησης, προφανώς αποτελούν άκρως επείγουσες ανάγκες, μιας εξαθλιωμένης κοινωνίας και πρέπει να ανατραπούν στον καλύτερο δυνατό βαθμό, με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελεί τη μοναδική εναλλακτική πρόταση.

Βεβαίως οι προσπάθειες μιας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, να αντιμετωπίσει τα οξυμένα αυτά προβλήματα, αποπνέει πραγματικό πολιτικό ρίσκο, αφού από τη μια, συνθέτει «μαξιμαλιστικού» χαρακτήρα ανάγκες μη αποδεκτές από τους εταίρους μας και τα κέντρα ισχύος του ευρωπαϊκού και διεθνούς χρηματοπιστωτικού  περιβάλλοντος των αγορών, και από την άλλη  η εκδοχή του ριζοσπαστικών διεκδικήσεων και των αντίστοιχων διαπραγματεύσεων που θα διενεργηθούν με τα συγκεκριμένα κέντρα ισχύος, της άρχουσας ευρωπαϊκής ελίτ και των αγορών, μπορεί να συναντήσουν αρνήσεις,  την ίδια ώρα που  ο ΣΥΡΙΖΑ θα διαχειρίζεται στις νέες πολιτικές συνθήκες, σε  κυβερνητικό επίπεδο, τη συνεχιζόμενη και  αυτοτροφοδοτούμενη ελληνική κρίση.

Προφανώς μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα διεκδικήσει περίοδο προσαρμογής. Μια άμεση διάψευση των προσδοκιών της, με βάσει τις διακηρυγμένες προτάσεις της,  θα ήταν όντως πολύ αρνητική και για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για τη δημοκρατική και οικονομική σταθερότητα τη χώρας. Μια ομαλότερη όμως εξέλιξη, με αποδοχή από τις Βρυξέλλες, έστω μέρος των διαπραγματευτικών απαιτήσεων του ΣΥΡΙΖΑ, θα αποτελούσε μια πολύ ευνοϊκή διέξοδο η οποία προφανώς δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Ένα δεύτερο  σενάριο, αρνητικό θα ήταν, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να αντιμετωπίσει την ίδια άτεγκτη πολιτική των Βρυξελών που ως γνωστόν δεν αντιδρά θετικά σε τακτικές «αιφνίδιων» ή  και μεμονωμένων αποφάσεων κρατών μελών, για τα οικονομικά προβλήματα της ευρωζώνης, όπως άλλωστε διαφάνηκε με τις πρόσφατες αυθαίρετες ενέργειες δήθεν ηρωϊκής εξόδου  του «δικού της» Κ. Σαμαρά, που επλήγησαν εν τη γενέσει τους από τις αγορές, με ανοχή και των Βρυξελών. Είναι επίσης γνωστόν ότι οι αγορές και οι κυρίαρχες δυνάμεις της Ευρώπης, αντιδρούν αρνητικά ιδίως κατά των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Αριστεράς(ΚΕΑ) που τη θεωρούν επικίνδυνη για την ασκούμενη μονεταριστική πολιτική της Ένωσης. Όλοι γνωρίζουμε την οξεία αντίδραση  του κ Σόιμπλε, ακόμη και στις ήπιες πιέσεις της Κυβέρνησης των ΗΠΑ, για να αλλάξει πολιτική η Γερμανία και η  Ευρώπη. Όλοι γνωρίζουμε επίσης, ότι η εξέλιξη των "διαπραγματεύσεων" εξαρτάται από τη συμπεριφορά της ΕΚΤ της οποίας, οι αποφάσεις που θα ληφθούν για την κάλυψη ή μη των  αναγκών  της Ελλάδας (ρευστότητα), θα είναι καταλυτικές έτσι ή αλλιώς.

Παράλληλα το σοκ της ελληνικής κοινωνίας, σε μια διάψευση των προσδοκιών της, από μια ενδεχόμενη αποτυχία της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, ως αποτέλεσμα ενός «απαραίτητου παραδειγματισμού» αλλά και αποφυγής μιας αλλαγής πολιτικής στην Ελλάδα, που θα αποτελούσε πρότυπο δείγμα γραφής, για ευρύτερες αλλαγές στην Ευρώπη (Ισπανία, Ιταλία κ.α) θα προκαλέσει σημαντικές οικονομικές , πολιτικές και κοινωνικές  επιπτώσεις.

Συμπέρασμα: Η πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ στις νέες συνθήκες που θα αναδυθούν μετά τις επικείμενες εκλογές, πρέπει να είναι πάρα πολύ προσεκτικές στην τακτική τους, σοβαρές στο χειρισμό τους, απαλλαγμένες από κάθε είδους μαξιμαλισμούς, με αυξημένη δημοκρατική ευαισθησία απέναντι στον ελληνικό λαό, τάση ειλικρινούς συναίνεσης και αποφυγής άσκοπων και ανεδαφικών συγκρούσεων σε ενωσιακό επίπεδο. Ανάδειξη της συνεργασίας με τους ευρωπαϊκούς λαούς και προβολής πολιτικών προς όφελος της αλληλεγγύης, της  συνοχής, της οικονομικής σύγκλισης και της πολιτικής αλλαγών προς την ενοποίηση της Ευρώπης, που αποτελούν τον μοναδικό δρόμο διεξόδου από τη  νεοφιλελεύθερη χρηματοπιστωτική βαρβαρότητα, τη σημερινή αστάθεια, τη στασιμότητα και την υπονόμευση της αλληλέγγυας, δημοκρατικής και αναβαθμισμένης θεσμικά  Ευρώπης που αποτελεί το όραμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ.