Ιστορική εξέλιξη

Διακατέχομαι από συναίσθημα απέραντης ικανοποίησης για την  Κυβερνητική ανατροπή που ήλθε μετά τους αγώνες του λαού μας, αλλά ταυτόχρονα και από βαθιά επίγνωση των δυσκολιών και των δυνατοτήτων μας ενώπιον αυτής της ιστορικής εξέλιξης.

Εύχομαι, ο μέχρι σήμερα ενθουσιώδης ριζοσπαστισμός μας, να μετεξελιχθεί σε ωριμότητα και συνεπή πορεία για αλλαγές με βάση  τις αρχές, τις αξίες και την οραματική μας προοπτική.

Μπροστά μας όμως έχουμε ανοιχτά μείζονα και σοβαρά ζητήματα.

• Τη συγκρότηση του νέου συνασπισμού εξουσίας, τη συνδιαμόρφωση της κοινής προγραμματικής πρότασης διεξόδου και την προαπαιτούμενη, όπως άλλωστε έχουμε διακηρύξει  συναίνεση του λαού για την υλοποίησή της.

• Το πρόβλημα του οικονομικού, θεσμικού παραγωγικού και πολιτικού προσανατολισμού της χώρας. Θέλει ο Ελληνικός λαός για παράδειγμα, να προχωρήσουμε προς τα εμπρός με βάση το πρόγραμμά μας ή επιδιώκει να γυρίσουμε πίσω στις συνθήκες του δανεισμού, της κατανάλωσης, του πελατειακού κράτους και της φοροαποφυγής που μας έφερε εδώ που είμαστε;

• Το ζήτημα του χρέους Χρωστάμε 320 δίς ευρώ, το επαναλαμβάνω 320 δις ευρώ και διεκδικούμε ορθώς διαπραγμάτευση εντός του Ευρωπαϊκού θεσμικού πλαισίου. Το Φεβρουάριο αμέσως μετά από τη συγκρότηση της νέας κυβέρνησης και του «δικού μας» Πρόεδρου της Δημοκρατίας, οι Τράπεζες θα καλύψουν μέσω εντόκων γραμματίων τις ανάγκες των πληρωμών(μισθούς συντάξεις εισαγόμενα αγαθά, καύσιμα, φάρμακα). Και θα αντλήσουν για αυτό, αναγκαστικά ζεστό χρήμα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Άρα η «συμπεριφορά» του Μάριο Ντράγκι θα αποτελέσει το κλειδί της σταθεροποίησης και των εξελίξεων από τον πρώτο μήνα. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει  ότι η  ΕΚΤ είναι τραπεζικός οργανισμός που εκπροσωπείται και επηρεάζεται από το πανίσχυρο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα (Deutsche Bundes Bank). Πρέπει να καλύψει την αναγκαία ρευστότητα χωρίς να γνωρίζουμε εκ των προτέρων τις «απαιτήσεις της».

• Το μέγα πρόβλημα των δομικών αλλαγών, πέρα από τη διαχείριση της ανθρωπιστικής κρίσης-που παρουσιάζει και αυτή ασάφειες στην παραμετροποίησή της, οι απαραίτητες ριζικές αναδιαρθρώσεις (παραγωγική και θεσμική), εμφανίζουν ελλείμματα  στη συγκεκριμενοποίηση της ανασυγκρότησης της χώρας, για να μπορέσει να παραμείνει σε πορεία «ισοσκελισμένου προϋπολογισμού» και κυρίως να προωθήσει την αναγκαία οικονομική μεγέθυνση, σε ένα κράτος, παράλυτο, χωρίς διοικητική μηχανή, κατεστραμμένη παραγωγική βάση, με 1,5 εκατομμύρια ανέργους, 40% νεόπτωχους, 70 δις ευρώ κόκκινα δάνεια και χωρίς επενδυτική βοήθεια, πέραν των ισχνών ευρωπαϊκών προγραμμάτων.

• Το μείζον θέμα της εναλλακτικής πρότασης και των συμμαχιών της Αριστεράς για τη δημοκρατική και θεσμική ανέλιξη της Ευρώπης. Ως γνωστόν δεν υπάρχει στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) πρόγραμμα εναλλακτικό για την Ευρώπη λόγω ενδογενών αντιθέσεων και διαφορών. Προς το παρόν στο ΚΕΑ υπάρχει μόνο πολιτική πρόταση αντιμετώπισης της λιτότητας στην Ευρώπη. Το μήνυμα για την δημοκρατική επαναθεμελίωση της Ευρώπης, δεν μπορεί να το στείλλει μόνος του ο ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με κάποιους διάσπαρτους διανοουμένους της Αριστεράς ανά τον κόσμο. Χρειάζεται μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και τη συγκρότηση της πρώτης αριστερής κυβέρνησης μετά από το 1936 στην Ευρώπη, να το αγκαλιάσουν ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις, η ευρωπαϊκή κοινωνία και  τα κοινωνικά κινήματα για να προωθηθεί.

• Ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή εμείς τα μέλη αυτού του κόμματος, θα μπορέσουμε να εκφράσουμε μια αυθεντική εναλλακτική πρόταση για την κοινωνία, μακριά από τον πελατειακό οικονομισμό και τον μονομερή εργατισμό, αντιλήψεις που περιθωριοποίησαν την Αριστερά στο παρελθόν  και τη συντηρητικοποιούν ακόμη και σήμερα (Βλέπε ΚΚΕ);

• Τέλος σημειώνω ότι η συγκρότηση ενός ισχυρού και αδιάφθορου κρατικού μηχανισμού απαιτεί 5000 εξειδικευμένα, και έντιμα στελέχη, εκτός από την υπαρκτή  στελέχωση της Δημόσιας Διοίκησης. Πάντως ο «κύβος ερρίφθη»