Σαράντα χρόνια ΠΑΣΟΚ

Φθάνουμε ήδη στην «ιστορική ημερομηνία της «3^ης  του Σεπτέμβρη» και διαδραματίζονται «από τα κάτω» ενδιαφέροντα γεγονότα στην σημερινή Ελλάδα της εξαθλίωσης, ενώ παράλληλα αναπτύσσονται «ιστορικοί προβληματισμοί» περί ΠΑΣΟΚ που εύκολα μπορούν να χαρακτηρισθούν κωμικοτραγικοί.

Έχει φουντώσει η «Πασοκολογία», έχουν ήδη γραφτεί περισπούδαστα  άρθρα, για τα «Σαράντα χρόνια ΠΑΣΟΚ», έχουν προβληθεί «αναλύσεις» Πανεπιστημιακών, περί «Πασοκοποίησης», «Προδοσίας των Ιδεών», περί της πορείας του ΠΑΣΟΚ, από το «Στις 18 Σοσιαλισμό» μέχρι τη σημερινή νεοφιλελεύθερη πολιτική του «σωτήρα» Βενιζέλου, η σχέση του ΠΑΣΟΚ με την Αριστερά που βρίσκεται «υπό διαρκή διαπραγμάτευση»

Η  Πασοκολογία συνοδεύεται  δυστυχώς και με «πολιτικές κραυγές» που τις διαπερνά ο «κοινωνικός αυτοματισμός»,  κυρίως από τα υπολείμματα του ΠΑΣΟΚ που δρουν άναρχα, με όψιμο φανατισμό και με έντονη  διάθεση ρεβανσισμού στο «κοινωνικό». ¨Έχει γίνει της «μόδας» η κατάσταση αυτή και επιχειρείται, όπως διακηρύσσουν οι θιασώτες του αλήστου μνήμης πελατειακού συστήματος ΠΑΣΟΚ , να εμπλακεί και ο ΣΥΡΙΖΑ στην αντίληψη, ότι μόλις  αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες, «τα πράγματα» θα επιστρέψουν στην εποχή του «σοσιαλισμού», ενώ θα δώσουν λόγο και όσοι «ενδοτικοί» ανέχθηκαν ή στήριξαν την μνημονιακή συμμαχία. Ολική δηλαδή επιστροφή στο «βαθύ ΠΑΣΟΚ»

Είναι τόσο έντονο τα κλίμα της Πασοκολογίας ώστε και ο πρώην Γραμματέας για πολλά χρόνια του ΠΑΣΟΚ,  Κ Σκανδαλίδης  «ξεσπάθωσε». Μέσα στο παραλήρημά του για τις  αρετές και τους θριάμβους του Ανδρέα Παπανδρέου τόνισε και το εξής κωμικοτραγικό. «Ο Ανδρέας Παπανδρέου επέτυχε να μετατρέψει ένα κίνημα ένοπλού αγώνα» δηλαδή τύπου Tubamaros,  «σε κόμμα εξουσίας». Δεν μπορώ να εκτιμήσω αν πρέπει να κλαίει η να γελάει κανείς με τα χάλια αυτά.

Εν κατακλείδι σημειώνω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη του αυτά που λανσάρονται προσφάτως στη σημερινή  πολιτική συγκυρία, όχι τόσο  για να μην οδηγηθεί σε εσωστρεφείς καταστάσεις, αλλά για να κατανοήσει το κλίμα των «από κάτω», όσο γίνεται καλύτερα χωρίς να παρασύρεται, και να  συνδυάσει αρμονικά  τις επιλογές του «από τα πάνω», στην σημερινή δύσκολη, πολύμορφη και προβληματική  πραγματικότητα  στην οποία ανθούν όλα τα «λουλούδια» στο εσωτερικό και στο διεθνές περιβάλλον, ώστε να συγκροτήσει μια ασφαλή και  σταθερή κυβερνητική προγραμματική βάση,   που θα αποτελέσει την υποδομή στην άσκηση της επερχόμενης κυβερνητικής εξουσίας. Για τον τρόπο που θα επιτύχει να διαχειριστεί την «από τα κάτω» κατάσταση, έχω αναφερθεί προσφάτως σε εκτενές άρθρο, στην ιστοσελίδα μου «Αναζητήσεις για την Αριστερά» (nikoskaimakis.blogspot.gr)

Όσον αφορά  την ιστορική αποτίμηση του ΠΑΣΟΚ και κατ’ επέκταση  της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας της οποίας το ΠΑΣΟΚ αποτελούσε μέχρι πρότινος κακέκτυπο αντίγραφο, κορυφαίοι θεωρητικοί διανοητές, όπως ο Ernesto Laclau, o Leo Panitch και o Zygmunt Bauman, έχουν αναλύσει εκτενώς τα τρία βάθρα πάνω στο  οποία  στηρίχτηκαν οι πολιτικές παραμορφωτικές πολιτικές του ΠΑΣΟΚ και της Σοσιαλδημοκρατίας, του Λαϊκισμού, των επιφανειακών Μεταρρυθμίσεων  και του Καταναλωτισμού, που σαρώθηκαν «εν μία νυκτί»  από το νεοφιλελεύθερο αφήγημα, όταν οργάνωσε την επίθεσή του στην Ευρώπη.