Η κοινωνία γυρίζει την πλάτη στην κυβέρνηση;

"Δεν πρέπει κανείς να παραιτείται, αλλά να αναζητεί και να επιβάλλει ριζικές λύσεις.
Θα πρέπει κανείς να αποφεύγει όσο γίνεται την κατασκευή ψεύτικων εχθρών, όπως οι μετανάστες, ή οι πρωταγωνιστές διαφόρων θεωριών συνωμοσίας περί ξένων δυνάμεων κτλ.
Αξιοποίηση όσον το δυνατόν μεγαλύτερη, της εσωτερικής και διεθνούς αλληλεγγύης, οι δυνατότητες της οποίας είναι μεγάλες" Αντρέας Άρντ Γερμανός καθηγητής φιλοσοφίας (Εφ. των Συντ.12-13 /07/2014) 

Οι δημοσκοπήσεις από μια διαφορετική οπτική

Η εταιρεία MRB παρουσίασε αυτές τις ημέρες την εξαμηνιαία δημοσκόπησή της, η οποία διενεργήθηκε  από τις 25 Ιουνίου έως τις 4 Ιουλίου του 2014.

• Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής δίνουν, στην πρόθεση ψήφου, προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τη ΝΔ 1,7%, ένα μήνα περίπου μετά από τις πρόσφατες τριπλές εκλογές, ενώ η αδιευκρίνιστη ψήφος παραμένει στο 19,9%. Είναι προφανές ότι το προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται εντός του πεδίου του στατιστικού λάθους (2-3%), ενώ οι λεγόμενες συστημικές δυνάμεις, αθροίζουν όλες μαζί, του ΚΚΕ συμπεριλαμβανομένου 58,6%. Δηλαδή το ποσοστό που παραμένει αποστασιοποιημένο, για διαφόρους λόγους από το ΣΥΡΙΖΑ είναι συνολικά 78,5%. Ο ΣΥΡΙΖΑ που από το 2012 δραστηριοποιήθηκε έντονα και βρέθηκε κυριολεκτικά στα «κάγκελα» υπερασπιζόμενος με πάθος τα δικαιώματα και τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας, σήμερα  εξακολουθεί  μετά πέντε διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, τα δύο τελευταία πιο αποκρουστικά χρόνια της κρίσης, να παραμένει στην ουσία στάσιμος.

• Για το ζήτημα των πρόωρων εκλογών, μέσω  της αποτροπής της εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή και το ενδεχόμενο της εξάντλησης της τετραετίας, το 45,1% απαντά αρνητικά αλλά το υπόλοιπο 52,7%, είτε είναι θετικό (36,1%) είτε αδιάφορο (16,6 %), που δείχνει ότι η πόλωση στο εκλογικό σώμα είναι παρούσα και ανθεκτική, παρά τις κάθε είδους πολιτικές και κοινωνικές πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ. 

  

Η τραγωδία

Την ίδια ώρα, τα στοιχεία που συνθέτουν την ανθρωπιστική τραγωδία των Ελλήνων προκαλούν ανατριχίλα.

1.Πάνω από ένα εκατομμύριο ενεργοί πολίτες με προεξάρχουσα τη νεολαία είναι άνεργοι και κοινωνικά αποκλεισμένοι, χωρίς να διαφαίνεται κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ένταξή τους στην ενεργό κοινωνική ζωή

2.Το 1/3 των παντός είδους επιχειρηματικών δραστηριοτήτων (μικρές ή μεγάλες επιχειρήσεις, αυτοαπασχολούμενοι, επαγγελματίες, εμπορικά κ.α) έχουν οριστικά καταστραφεί. Καχεκτική «επενδυτική δραστηριότητα» πολύ χαμηλού ύψους και επιπέδου, εμφανίζεται τελευταία  αποσπασματικά σε δραστηριότητες μικρο-γευμάτων, μικρομάγαζα διαφόρων ειδών που υποκαθιστούν πρώην μεγαλύτερες επιχειρήσεις, κομμωτήρια, και άλλες ασήμαντες δραστηριότητες.   

3.Οι υπόλοιποι Έλληνες απασχολούμενοι  έχουν απολέσει το 40% του εισοδήματος τους που διέθεταν το 2008, και οι συνταξιούχοι το 45%.

4. Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) έχει συρρικνωθεί σε σχέση με το 2008 κατά το ¼

5.Το δημόσιο χρέος από το 120% ΤΟΥ 2008 μετά από δύο αναδιαρθρώσεις (PSI) ανήλθε ως ποσοστό του ΑΕΠ στο 185%, και η τάση λόγω της εξαετούς  ύφεσης είναι ανοδική.

6. Ο περίφημος κατασκευαστικός τομέας που μαζί με το αυτοκίνητο συντηρούσε την οικονομία της κατανάλωσης, βυθίστηκε κατά 85% σε σχέση με το 2008. Μοναδική σχετική ανάκαμψη το 2013, σε σχέση με τά προηγούμενα χρόνια της κρίσης εμφάνισε το ΙΧ αυτοκίνητο.

7. Τα περιβόητα κόκκινα δάνεια επιχειρηματιών, καταναλωτών και στεγαστικά,  έχουν εκτιναχθεί στα ύψη (70 δίς €). Ενώ παραμένει ακόμη μύθος η επιστροφή της χώρας στις αγορές.

Εάν αναζητηθούν και τα ποιοτικά στοιχεία της ανθρωπιστικής κρίσης, που έχει πλήξει την Ελλάδα, χώρα της ευρωζώνης που λίγα χρόνια πριν τη φούσκα της υπερχρέωσης, βρισκόταν πολύ ψηλά στη λίστα των ευημερούντων κρατών του πλανήτη, η κατάσταση δείχνει  ακόμη πιο απελπιστική.

1.Η κλίμακα φτώχειας εκτινάχθηκε, σε σχέση με το 2008, κατά  98%

2. Η θνησιμότητα στη βρεφική ηλικία κατά 43%.

3. Καθημερινά δύο συνάνθρωποί μας αυτοκτονούν στην Ελλάδα της κρίσης.

4. Ηλικιωμένοι με χρόνιες παθήσεις αδυνατούν να συνεχίσουν τη φαρμακευτική αγωγή τους.

Εκτιμήσεις με βάσει τα δημοσκοπικά ευρήματα

Στις αποκρουστικές αυτές συνθήκες, που κανένα «success story» δεν μπορεί να τις αμφισβητήσει και δεν απαλύνονται εύκολα, με καμία επικοινωνιακή καμπάνια  των συστημικών μέσων, όσο έξυπνη και πειστική και αν είναι, ο ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελεί τη μοναδική εναλλακτική λύση διεξόδου, παραμένει σε χαμηλά εκλογικά ποσοστά της τάξης του 25%, για δυο ολόκληρα χρόνια με βάσει και τα πρόσφατα εντυπωσιακά και πρωτόγνωρα αποτελέσματα των εκλογικών αναμετρήσεων Μαϊου-Ιουνίου 2014,  γεγονός που δείχνει με τον πιο ανάγλυφο τρόπο, την αντοχή του συστήματος, την ελληνική κοινωνική πραγματικότητα και επιπροσθέτως τον υπερφίαλο ενθουσιασμό των αριστερών στην Ελλάδα και όχι μόνο, που «μέθυσαν» από  τα πρόσφατα υψηλά εκλογικά αποτελέσματα και εκτίθενται πολλές φορές, όπως έγινε με το  γνωστό εξωπραγματικό σύνθημα «Την Κυριακή ψηφίζουμε και τη Δευτέρα φεύγουν» ή τα ενθουσιώδη συνθήματα που διαρκώς πληθαίνουν μετά κάθε εκλογική επιτυχία και κυριαρχούν στα δικά μας, υποτίθεται, αξιόπιστα και αντικειμενικά επικοινωνιακά μέσα, τα οποία εμφανίζουν καθημερινά «την κυβέρνηση να καταρρέει», πολιτική πρακτική που προσομοιάζει με το παλιό  πολιτικό ανέκδοτο του ανεύθυνου  τσοπάνου.

Η πραγματικότητα αυτή που περιγράφω, με αυστηρό είναι η αλήθεια τρόπο, αποτυπώθηκε στις πρόσφατες εκλογές της τριπλής κάλπης. Στην κατ’ εξοχήν πολιτική κάλπη των ευρωεκλογών, το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ ανήλθε στο 26%, γεγονός που επισκίασε όλα τα άλλα αποτελέσματα και πράγματι τον σταθεροποιεί  στο επίπεδο των πολιτικών δυνάμεων με ισχυρή πολιτική επιρροή. Στην  πιο χαλαρή κάλπη των περιφερειακών εκλογών, παρουσίασε σημαντική πτώση και περιορίστηκε  στο ποσοστό του 17%, με ισχυρό  εκλογικό ανταγωνισμό από τις μνημονιακές δυνάμεις και στη δημοτική εκλογική αναμέτρηση, βυθίστηκε στο  πολύ χαμηλό ποσοστό του 11% με καθαρό  ανταγωνιστή τις «ανεξάρτητες» δυνάμεις του πρώην ΠΑΣΟΚ, που συνεχίζουν να συντηρούν την εκλογική επιρροή τους σε τοπικό επίπεδο, με ισχυρές διασυνδέσεις με τις τοπικές κοινωνίες, με τους εντυπωσιακούς δεσμούς των μακροχρόνιων γνωριμιών τους, της αναγνωσιμότητάς  τους, και το σύστημα πελατειακών σχέσεων που διατηρούν, με την τοπική  δυναμική τους στους κοινωνικούς και τοπικούς θεσμούς που αποδίδουν ακόμη εκλογικά αποτελέσματα. Κυρίαρχο πολιτικό αίτημα που κυριαρχεί στο επίπεδο αυτό, είναι η επιστροφή στην επίπλαστη ευημερία του ΠΑΣΟΚ, που την εγκατέλειψε το ίδιο, όταν ενστερνίσθηκε το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα.

Το σκηνικό ολοκληρώνεται με τις αναρίθμητες νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και ιδιωτικοποιήσεις που προωθούν οι μνημονιακοί  σύμμαχοι και αφορούν, στην εκποίηση του δημόσιου τομέα της οικονομίας, στην υγεία, στην παιδεία, στην ενέργεια, στην ύδρευση και στα λιμάνια, στα τουριστικά φιλέτα και προκαλούν αντιφατικές διαθέσεις και επιπτώσεις στο εκλογικό σώμα, που όμως επιβαρύνουν περισσότερο, το ήδη βεβαρυμμένο και αποκρουστικό κλίμα που ζουν οι Έλληνες της κρίσης.

Οι φιλανθρωπικού χαρακτήρα μορφές αλληλεγγύης που κάνουν την εμφάνισή κατά καιρούς στα μεγάλα αστικά κέντρα από οργανώσεις και συλλογικότητες, με βάσει φιλανθρωπικές ή άλλες επιδιώξεις, συμπληρώνουν το σκηνικό και δείχνουν  μια ακόμη κοινωνική στρέβλωση που συνοδεύει την ανθρωπιστική κρίση, δίπλα στις εξευτελιστικές εικόνες της περισυλλογής φαγώσιμων σκουπιδιών από τους κάδους των απορριμμάτων.

Τι λέει και τι κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ

Μετά το νικηφόρο, διεθνών διαστάσεων αποτέλεσμα, ο ΣΥΡΙΖΑ περιέργως(;) επέστρεψε στην προσφιλή του εσωστρέφεια. Οι επιφυλάξεις που διατυπώθηκαν για την προεκλογική και όχι μόνο τακτική του,  δεν είναι όλες  λανθασμένες. Χωρίς αυτό να αποτελεί πρόβλημα σοβαρό, ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει έλλειψη ετοιμότητας προκειμένου να περάσει επιτυχώς στην επόμενη φάση της πολιτικής του παρέμβασης, που αυτή τη φορά  προσεγγίζει την κυβερνητική εξουσία που προφανώς είναι ριζικά διαφορετική και απείρως πιο δύσκολη από την προηγούμενη.

Υποχρεούται να συνθέσει δύο αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις που διατρέχουν τις γραμμές του. Το «Ριζοσπαστισμό» που πολλοί τον κλείνουν σε όλες τις πτώσεις και τον συνδέουν με τα κύματα  της θεωρίας του ηλεκτρομαγνητισμού και το «ρεαλισμό» που πρέπει να διακρίνει ένα Αριστερό κόμμα που προσεγγίζει την κυβερνητική εξουσία. Συνθήκη ισορροπίας μεταξύ των δύο αυτών αντιθετικών επιδιώξεων παρουσιάζει πολύ μεγάλη δυσκολία και η οποιαδήποτε σύνθεσή τους θα προκαλέσει αναταράξεις όσο και επιτυχημένη και αν είναι.

Πριν όμως από αυτό πρέπει να αποσαφηνιστεί και να εκτιμηθεί σοβαρά ο χρόνος που απομένει μέχρι την επόμενη και απολύτως καθοριστική εκλογική αναμέτρηση των εθνικών εκλογών.   

Η προηγούμενη φάση του Αριστερού Λαϊκισμού ( Ernesto Laclaou, Santal Mouffe) όπως αυτή αναδείχτηκε και εφαρμόστηκε με περισσή επιτυχία και αξιοπρόσεκτους χειρισμούς στην Ελλάδα και στην Ευρώπη  από τον Αλέξη Τσίπρα έκλεισε τον κύκλο της.

Από εδώ και εμπρός το ιδιαίτερο κοινωνικό και εκλογικό ακροατήριο, που υπερβαίνει προφανώς τα όρια της Αριστεράς, απαιτεί διαφορετική επικοινωνιακή και πολιτική μεταχείριση για να εμπιστευτεί το ΣΥΡΙΖΑ και χρειάζεται χρόνο και συνολική παρέμβαση.

Απαιτούνται:

• Ιδεολογική αποσαφήνιση  του οράματος του Δημοκρατικού Δρόμου προς το Σοσιαλισμό, μέσα από την Ευρώπη με  Δημοκρατία Ελευθερία και Αυτοδιαχείριση.

• Ολοκληρωμένη και πειστική προγραμματική πρόταση διαχείρισης, μιας διαλυμένης κοινωνικά και παραγωγικά  χώρας, που θα αποτελεί ταυτόχρονα, δημοκρατική διέξοδο από την κρίση, με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και ισοτιμίας, κοινωνική και οικολογική προσπάθεια, για οικονομική και παραγωγική ανασυγκρότηση, θεσμική και πολιτισμική ανέλιξη για τη διαμόρφωση  μιας σύγχρονης κοινωνίας αρχών αξιών και προωθημένων βαθιών προοδευτικών μεταρρυθμίσεων και στόχων.

• Πορεία προς το Λαό με οργανωμένη και συγκροτημένη προσπάθεια ισότιμου ενημερωτικού και δημοκρατικού διαλόγου μέσω τοπικών, θεσμικών και θεματικών  συναντήσεων και συνεδρίων για  μια νέου τύπου εναλλακτική  επικοινωνία με τους Έλληνες πολίτες άνδρες και γυναίκες.

• Ανάδειξη πρωτοποριακού προτύπου διακυβέρνησης, που μπορεί να εφαρμοστεί, ως δείγμα γραφής, μιας πειστικής μελλοντικής κυβερνητικής συμπεριφοράς του ΣΥΡΙΖΑ, στη μεγαλύτερη και πιο πολύπαθη περιφέρεια της χώρας την Αττική, που προσφέρεται ως αναπτυξιακό δείγμα με πολύ σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα.

• Συνεχή πολιτική και κοινωνική παρέμβαση και αντίσταση για να περιοριστούν οι πολύ αρνητικές επιπτώσεις που μεθοδεύουν τα κατάλοιπα της φθίνουσας διαχείρισης της εξουσίας των μνημονιακών exterminators.