Επόμενη μέρα

Η επόμενη μέρα των εκλογών της 25^ης Μαΐου 2014, αποτελεί ορόσημο στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι η δεύτερη επιτυχία της αριστεράς στην Ευρώπη, μετά την αντίστοιχη, δυστυχώς σύντομη, επικράτηση του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος στo  τέλος της δεκαετίας του 70.

Με βάσει τους διαμορφούμενους πολιτικούς συσχετισμούς, στη μέση της τρέχουσας κοινοβουλευτικής περιόδου, και τις σημαντικές απώλειες του μνημονιακού μπλοκ, η κατ’ αρχήν πολιτική διαπίστωση του ΣΥΡΙΖΑ, ότι απαιτείται προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία το συντομότερο δυνατό, και η εγκατάλειψη του προεκλογικού συνθήματος «την Κυριακή ψηφίζουμε τη Δευτέρα φεύγουν», αποτελεί  μια συνετή και σοβαρή πολιτική πράξη. 
Η περίοδος εφαρμογής του "αριστερού λαϊκισμού" (κατά τον Λακλάου και την Μούφ) ολοκληρώθηκε με επιτυχία, τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει σε μια νέα περίοδο, προσέγγισης του επικείμενου "κυβερνητισμού", που πρέπει να την διαχειριστή εξίσου σοβαρά και αποτελεσματικά όπως και την προηγούμενη.   

Η κυβέρνηση που κατά γενική διαπίστωση, η επικοινωνιακή πολιτική της είναι προσαρμοσμένη με αποτελεσματικότητα  στις πολύ δύσκολες πολιτικοοικονομικές συνθήκες που αντιμετωπίζει, απάντησε στη διαπίστωση του ΣΥΡΙΖΑ, με πρόσκληση συμμετοχής του, δήθεν ως παρατηρητή, στις διαπραγματεύσεις για το χρέος, ενέργεια που δείχνει ότι θα επιχειρήσει  επικοινωνιακή προσαρμογή στις νέες μετεκλογικές συνθήκες, με μια ισχυρή και σταθεροποιημένη πλέον πολιτικά, Αριστερά απέναντι της.

Τα μεγάλα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει ο  ΣΥΡΙΖΑ, την επόμενη μέρα, είναι προφανώς το χρέος, η διαχείριση της νέας δυναμικής που διανοίγεται μπροστά του  και η  χάραξη της νέας  πορείας του προς τη δημοκρατική ανατροπή, ενόψει της τρίτης καθοριστικής και εξίσου δύσκολης  αναμέτρησης των εθνικών εκλογών.

Αυτό σημαίνει μερικά  πολύ συγκεκριμένα πράγματα.

α) Προσπάθειες με όλα τα μέσα και σε όλα τα επίπεδα, για τον περιορισμό  των απωλειών, οικονομικών κοινωνικών και θεσμικών, του ήδη εξαντλημένου κοινωνικού σώματος από τη συνεχιζόμενη μνημονιακή πολιτική, αξιοποιώντας τη θέση του ως ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση, κυρίως σε επίπεδο συνεχούς θεσμικής παρέμβασης. Κοινοβούλιο, Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Δικαιοσύνη, Ανεξάρτητες Διοικητικές Αρχές, Δημόσια Διοίκηση, κοινωνικούς και επιστημονικούς φορείς     

β) Οικοδόμηση μιας όσο γίνεται διευρυμένης και συντεταγμένης συμμαχίας με τους εκπροσώπους των κοινωνικών κινημάτων, των κοινωνικών φορέων, των επαγγελματικών και επιστημονικών ενώσεων, τοπικών και περιφερειακών αυτό-διοικητικών δυνάμεων, πολιτικών και οικονομικών παραγόντων κύρους  σε εθνικό,  ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, για τον εμπλουτισμό, την προσαρμογή και την ολοκλήρωση  ενός κοινωνικά αποδεκτού, μετρήσιμου και ευρύτερα επεξεργασμένου  κυβερνητικού προγράμματος διεξόδου από την κρίση, που θα προβάλλει παράλληλα σε ενότητες, με πειστικό και αποτελεσματικό τρόπο, προς την κοινωνία.

γ)  Τη συγκρότηση ενός επικοινωνιακού επιτελείου(Think tank) σοβαρών και κατάλληλων ειδικών επικοινωνιολόγων, δημοσιογράφων και πολιτικών στελεχών, προφανώς όχι μόνο αυτών που διαχειρίστηκαν με ερασιτεχνισμό την επικοινωνιακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι σήμερα,  για να διαχειριστούν με νέους επικοινωνιακά αναβαθμισμένους και ποιοτικά κατάλληλους δημοσιογραφικά και πολιτικά όρους, την επικοινωνιακή πολιτική του, στην κρίσιμη περίοδο μέχρι της επόμενες εκλογές, όποτε αυτές γίνουν.

Από εδώ και εμπρός άλλωστε θα λειτουργεί σταθερά η θεωρία του «ώριμου φρούτου» όση τεχνική της εξουσίας και αν εφαρμόσουν και δεν απαιτούνται, πέραν του συνήθους, πολιτικές προσπάθειες και ενέργειες σε πολιτικό, κοινοβουλευτικό και κομματικό επίπεδο, για να αντιμετωπιστεί η τρέχουσα πολιτική κατάσταση, ούτε αυτή η κυβέρνηση ή άλλη ανασχηματισμένη, θα μπορέσει να ανατρέψει την ροή των πραγμάτων, χωρίς αυτό βέβαια να οδηγεί σε εφησυχασμό και παραλυσία.

Από εδώ και εμπρός το "πολιτικό" προέχει του "κοινωνικού", αυτή είναι η διαφορά με την προηγούμενη περίοδο, χρειάζεται επομένως πολιτική σοβαρότητα, που όπως έδειξαν οι 60 ημέρες της προεκλογικής μάχης μπορεί να επιτευχθεί χωρίς κακοφωνίες, με αυστηρούς αλλά χαμηλούς πολιτικούς τόνους, νηφάλια τακτική επικοινωνίας και κυρίως ανάδειξη με πρακτική «στόχο-προσήλωσης» της επεξεργασίας και της προβολής του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, που πρέπει να φύγει από τις «παράγκες και τα κομματικά γραφεία» και να ανοιχθεί δημόσια προς την κοινωνία, απαλλαγμένο από κάθε είδους σκοπιμότητες και συντεχνειακές προσαρμογές, σε συνέδρια, ημερίδες, ειδικές επαγγελματικές και επιστημονικές εκδηλώσεις, λαϊκές συγκεντρώσεις με αποκλειστικό στόχο την υλοποίηση της κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας που θα οδηγήσει με αξιόπιστο τρόπο το ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία.