ΣΥΡΙΖΑ δημοσκοπήσεις -προοπτικές

Αυτές τις ημέρες είδαν το φώς της δημοσιότητας νέες δημοσκοπήσεις που εμφανίζουν το ΣΥΡΙΖΑ να «προηγείται» της ΝΔ με ποσοστό της τάξης του 2%, που όπως γνωρίζουν οι ειδικοί, το ποσοστό αυτό βρίσκεται εντός του πλαισίου του στατιστικού λάθους(+- 2,5%). Αν προστεθούν επί πλέον, οι πρόσφατες δημόσιες διαπιστώσεις έγκυρου δημοσκόπου, που δεν αντικρούστηκαν, τα χρησιμοποιούμενα δείγματα των δημοσκοπήσεων δεν υπερβαίνουν το 10 % του πληθυσμού, λόγω άρνησης των πολιτών να συμμετάσχουν σε δημοσκοπικές καταγραφές για διάφορους λόγους, εξάγονται ορισμένα ενδιαφέροντα συμπεράσματα που θα αναφερθούν παρακάτω, πάντα βεβαίως σύμφωνα με τις "έγκυρες" δημοσκοπήσεις.

Άλλος τρόπος για να διαπιστωθούν οι διαθέσεις και οι προτιμήσεις του εκλογικού σώματος, αποτελεί η προσεκτική παρακολούθηση της πολιτικής δραστηριότητας των κομμάτων ( μαζικότητα οργανωμένων δυνάμεων,συγκεντρώσεις, ημερίδες, κεντρικές ομιλίες ηγετών, δημοσιότητα κ.α). Όμως ούτε και αυτή η προσέγγιση δίνει πειστικές και αξιόπιστες  απαντήσεις. Άλλωστε το πολυπόθητο εκλογικό αποτέλεσμα, σχετίζεται με τις συνθήκες και το είδος της εκλογικής αναμέτρησης, τις τεκμηριωμένες, διαχρονικά, επιστημονικά και στατιστικά πολιτικές, πολιτισμικές κοινωνικές και ιδεολογικές τάσεις που διαπερνούν το εκλογικό σώμα, τα παιχνίδια επηρεασμού και χειραγώγησης του, στα οποία επιδίδονται οι διάφοροι “opinion makers” και τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, οι εσωτερικές κοινωνικοοικονομικές συνθήκες και το διεθνές περιβάλλον, το γενικό δηλαδή «timing» της κάθε εκλογικής αναμέτρησης και άλλοι ακόμη παράγοντες.

Όμως ορισμένα  σημαντικά συμπεράσματα που δύσκολα θα μπορέσει κάποιος να τα αμφισβητήσει είναι, ότι κανένα από τα σημερινά λεγόμενα μαζικά κόμματα  ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, που μάλιστα βρίσκονται στα δύο άκρα της πολιτικής κλίμακας, δεν μπορεί να ισχυριστεί με πειστικό τρόπο, ότι εμφανίζoυν, ένα μήνα πριν από τρείς εκλογικές αναμετρήσεις, σαφές και διακριτό προβάδισμα, έστω και αν το ένα από τα δύο μαζικά κόμματα,  η ΝΔ, υποστηρίζεται προκλητικά από τα συστημικά κέντρα, σε εσωτερικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.

Ένα δεύτερο εξίσου σημαντικό συμπέρασμα είναι ότι το 50% περίπου του εκλογικού σώματος, που κινείται στο ενδιάμεσο της πολιτικής κλίμακας, προφανώς με εξαίρεση το ναζιστικό και ρατσιστικό μόρφωμα της χρυσής αυγής, τοποθετείται και αλληθωρίζει προς τα μικρότερα κεντρώα και ρευστά πολιτικά μορφώματα ( ποτάμι ελιά, 58, 75, ΔΗΜΑΡ,ΑΝ.ΕΛ κ.α).

Προφανώς δε μπορεί να ισχυρισθεί κάποιος, ότι ενόψει των εκλογών, υπάρχει εμφανές ανοδικό ρεύμα προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση, είτε του «success story» της Ν.Δ, που το υποστηρίζουν ευρωπαϊκά και διεθνή κέντρα (Obama, Merkel, διεθνείς οίκοι αξιολόγησης και αγορές), είτε του ΣΥΡΙΖΑ όταν(;) θα εκραγεί η λαϊκή δυσφορία και θα εκτιναχθεί σε δημοσκοπηκά ύψη, για να επιτύχει την κατάρρευση «το γρηγορότερο» του μνημονιακού μπλοκ της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ ΝΔ.

Ένας ψύχραιμος παρατηρητής θα μπορούσε να εκτιμήσει, ότι ούτε το ένα ούτε το άλλο φαίνεται να προκύπτει ως αποτέλεσμα, στις επερχόμενες τρεις πολιτικές αναμετρήσεις. Άλλωστε εκτός από λαϊκισμό, ο στρουθοκαμηλισμός ποτέ δεν ήταν καλός σύμβουλος της αριστερής σκέψης. Το τί θα προκύψει από τις εκλογές που έρχονται θα το διαπιστώσουμε μετά από σύντομο χρονικό διάστημα.

Παραμένει όμως σε εκκρεμότητα, το μετά τις επικείμενες εκλογές. Η χώρα σε σύντομο χρονικό διάστημα που κατ’ αρχήν οριοθετείται μέχρι την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας την άνοιξη του 2015, θα οδηγηθεί ξανά στις κάλπες για τις εθνικές εκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ ανεξάρτητα από τα ποσοστά που θα συγκεντρώσει στις επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις του Μαϊου, πρέπει να προετοιμαστεί για την πιο κρίσιμη πολιτική αναμέτρηση από συστάσεως του ελληνικού κράτους τις εθνικές εκλογές όποτε αυτές γίνουν.

Για πρώτη φορά η Αριστερά στη χώρα μας, θα διεκδικήσει με πολύ ευνοϊκές προϋποθέσεις την Κυβερνητική εξουσία από τις συστημικές πολιτικές δυνάμεις. Για πρώτη φορά επίσης, σε Ευρωπαϊκή χώρα μέλος της ευρωζώνης θα διεκδικηθεί η εξουσία από ένα κόμμα ριζοσπαστικό–εναλλακτικό και μάλιστα χωρίς τις ανασφάλειες του παρελθόντος ή συνθήκες ενδεχόμενης   πολιτικής εκτροπής που δεν προσιδιάζουν με τη δομή και την κουλτούρα του  σύγχρονου καπιταλιστικού περιφερειακού οικοδομήματος, της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Έχει επομένως διασφαλισμένες ο ΣΥΡΙΖΑ, τις αντικειμενικές προϋποθέσεις να διεκδικήσει στην Ελλάδα την κυβερνητική εξουσία και για πρώτη φορά μετά το 1936 να βρεθεί μια ευρωπαϊκή χώρα το 2014 με αριστερή κυβέρνηση. Το σημαντικό σε αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα προοπτική είναι, ότι ήδη έχει διαφανεί ευνοϊκό κλίμα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Το κλίμα αυτό, είναι ποιοτικά, εξίσου καλό με εκείνο που επικρατούσε στην Ελλάδα και στην Ευρώπη το 1981, με την τότε εκλογική νίκη του «Σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ». Δεν είναι τυχαίο ότι οι δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Αριστεράς σήμερα, που δείχνουν να κερδίζουν πολιτικό έδαφος στην Ευρώπη, επέλεξαν για τη θέση του υποψήφιου της στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τον Αλέξη Τσίπρα. Προφανώς υπάρχουν και αρνητικές πλευρές η κυριότερη των οποίων είναι ότι οι δυνάμεις της υπόλοιπης Αριστεράς «δεξιά και αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ, κρατούν αποστάσεις και χτίζουν μέτωπα εναντίον του στο όνομα φτηνών εκλογικών επιδιώξεων.

Το ΚΚΕ, ένα ιστορικό Κόμμα της Κουμουνιστικής Αριστεράς στραγγαλισμένο ιδεολογικά από την σταλινική κουλτούρα και τον συντηρητικό αντιευρωπαϊσμό που τη συνοδεύει, κρατάει από την αριστερή πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ εγκλωβισμένους και απομονωμένους  αριστερούς ψηφοφόρους, απορρίπτοντας κάθε προοπτική συμμαχίας μαζί του. Από τη Δεξιά πλευρά του, δυνάμεις της Αριστεράς ακολουθούν το νεότευκτο σοσιαλδημοκρατικό-γκενσερικό μόρφωμα τη ΔΗΜΑΡ που ξεπήδησε από το δεξιό πλευρό του ΣΥΡΙΖΑ με το στόχο της «κυβερνώσας Αριστεράς», που ήδη έδειξε τις διαθέσεις του έστω με τη μικρή σε διάρκεια συμμετοχή του στη μνημονιακή συμμαχία διακυβέρνησης της χώρας.

Παρόλες όμως τις δυσκολίες, πεισματικά διαφαίνονται  δυνατότητες, όχι τόσο από τις ηγεμονικές επιδόσεις του ΣΥΡΙΖΑ αλλά κυρίως  από την ανικανότητα και την εξαρτημένη από ξένα κέντρα πολιτική των μνημονιακών και τις άγριες πολιτικές μεθοδεύσεις τους (Βλέπε Χρυσή Αυγή-υπόθεση Μπαλτάκου), ο ΣΥΡΙΖΑ να διεκδικήσει την κυβέρνηση της χώρας με αποτέλεσμα να προκληθούν καταλυτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Αρκεί ο ΣΥΡΙΖΑ να βελτιώσει την πολιτική του ατζέντα. Εμφανίζει ορισμένες θολές πλευρές στα φυσιογνωμικά του χαρακτηριστικά που γκριζάρουν το ήδη παράφωνο πολιτικό προφίλ του.

Τα βασικά προβλήματα που φρενάρουν την απογείωσή του, πέραν από το σκηνικό  και τα δόκανα που του στήνουν κάθε φορά οι ικανοί πολιτικοί του αντίπαλοι είναι:

• Η πλήρης αποσαφήνιση της φυσιογνωμίας του. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα Ριζοσπαστικό- Οικολογικό και Αριστερό ευρωπαϊκό κόμμα που συμπυκνώνει τις καλύτερες ιστορικές παραδόσεις και καταβολές  της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής και ευρύτερης Αριστεράς ιστορικά μοναδικής άλλωστε στον κόσμο αλλά και των Ριζοσπαστικών κινημάτων της Ευρώπης(Εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, Αντιφασιστικοί αγώνες, Μάης του 68, Ριζοσπαστική οικολογία,).

• Το όραμά του για το δημοκρατικό δρόμο προς το σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία περνάει μέσα από την ενωμένη Ευρώπη των λαών, που παρά τις σημερινές νεοφιλελεύθερες  επιδιώξεις της άρχουσας ευρωπαϊκής ελίτ, η Ευρώπη  και μετασχηματίζεται και προοδεύει, αν το επιδιώξουν με τους αγώνες τους οι λαοί της. Άλλωστε πέρα από τα ευρωπαϊκά σύνορα, είναι αυταπόδεικτο γεγονός ότι θα επικρατεί για πολύ ακόμη, εξαθλίωση και βαρβαρότητα. Αρκεί μια ματιά στα σύνορα γύρω από την Ευρώπη (Ανατολικά, Νότια, και Μεσογειακά) για να εμπεδωθεί αυτή η αδιαμφισβήτητη διαπίστωση.

•Ο ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον ο Ελληνικός λαός τον εμπιστευτεί, δεν πρόκειται να επιχειρήσει αλλαγές ερήμην της κοινωνίας και του ελληνικού λαού, το έχει διακηρύξει σε όλους τους τόνους και μένει να το επιδιώξει με πείσμα και συνέπεια από τώρα μέχρι της εθνικές εκλογές. Όπως αναφέρει στο πρόγραμμά του, θα προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις βάθους που θα διασφαλίζουν την ευημερία του λαού στο εσωτερικό, με όρους λαϊκής συναίνεσης και σε διαπραγματεύσεις αποφασιστικού χαρακτήρα  με τους ευρωπαϊκούς εταίρους, αφού μετά από τέσσερα αδιέξοδα χρόνια δαπανηρής και σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής έχουν συσσωρευτεί σοβαρά λάθη και ανικανότητες της ευρωπαϊκής ελίτ (δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές, αργοπορίες υλοποίησης αναδιαρθρώσεων χρέους, άγρια λιτότητα κ.α) σε βάρος της Ελλάδας. Οι πολιτικές αυτές επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ θα στοχεύουν και θα εγγυώνται την αναπτυξιακή πορεία της χώρας και όχι την εξαθλίωσή της, όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα. Τίποτε παραπάνω τίποτε λιγότερο.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ  διασφαλίσει και επικοινωνιακά που δυστυχώς δεν το έχει επιτύχει, την αποσαφήνιση του προφίλ του, προφανώς χωρίς παραφωνίες και παραταξιακές στρατηγικές, αυτά τα λίγα προαπαιτούμενα, μπορούν  να προωθήσουν  το «τρελό όνειρό του» όπως το χαρακτήρισε σε πρόσφατο Συνέδριο, ο μαρξιστής Καναδός διανοούμενος Leo Panitch, να γίνει πραγματικότητα, πρώτα για την Ελλάδα και μετά ίσως και για την Ευρώπη.