ΕΡΤ η κορυφή του παγόβουνου

 

Το πρωτόκολλο της Συνθήκης του Άμστερνταμ, για τα Δημόσια Ραδιοτηλεοπτικά Μέσα,  αποδεκτό από όλες τις χώρες της Ε.Ε, χωρίς καμία εξαίρεση καθιστά σαφές ότι:

«Το σύστημα της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης στα κράτη μέλη είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις δημοκρατικές,  κοινωνικές και πολιτιστικές ανάγκες της κοινωνίας..» Σύμφωνα με το εν λόγω πρωτόκολλο η Ελλάδα οφείλει να διασφαλίζει την ύπαρξη τη λειτουργία και την επιδότηση των δημόσιων ραδιοτηλεοπτικών μέσων, με βάση τις δημοκρατικές, κοινωνικές και πολιτιστικές ανάγκες της κοινωνίας.

Η διάκριση αυτή επιβάλλεται, για να διαχωριστούν  τα δημόσια ραδιοτηλεοπτικά μέσα από τα εμπορικά, που προφανώς υπηρετούν τις ανάγκες των ιδιοκτητών τους, και όχι τη δημοκρατία την ελευθερία στην ενημέρωση, τον πλουραλισμό  και κυρίως τον πολιτισμό, στο πλαίσιο του διττού δημόσιου και εμπορικού ραδιοτηλεοπτικού συστήματος, που αποτελεί  θεσμικά και πολιτικά αναπόσπαστο κομμάτι  της  ευρωπαϊκής κοινωνίας.

Τι γίνεται στην Ελλάδα.

Στην Ελλάδα, το Σύνταγμα και οι σχετικοί εκτελεστικοί νόμοι του Ελληνικού κράτους, σε μεγάλο βαθμό καλύπτουν την ανάγκη προστασίας των δημόσιων ραδιοτηλεοπτικών μέσων, γεγονός που διαφάνηκε και με την πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ που επέβαλε να εκπέμψει άμεσα η δημόσια ραδιοτηλεόραση, για τους σκοπούς  που καθιερώθηκε σύμφωνα με το Σύνταγμα και προφανώς εξέθεσε  την κυβέρνηση που παρανόμησε και συνεχίζει να παρανομεί διατηρώντας το μαύρο στις οθόνες.

Το κακό σε αυτή τη χώρα  που εμπλέκει τα πράγματα, είναι η εφαρμογή των νόμων και των αποφάσεων της δικαιοσύνης.  Το Σύνταγμα προβλέπει ότι η  τήρησή τους «είναι θεμελιώδης υποχρέωση όλων των Ελλήνων»(άρθρο 120 παρ 2), που όμως αγνοούνται προκλητικά  από κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις.  Ακόμη και η ρύθμιση του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου στο σύνολό του είναι συνταγματικά πλήρως κατοχυρωμένη,  με τα άρθρα 14 και 15 του Συντάγματος, χωρίς αυτό να έχει υλοποιηθεί ποτέ μέχρι σήμερα.

Συμπέρασμα, πρώτο: Η παράβαση του Συντάγματος και των νόμων του κράτους που ρυθμίζουν το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, δημόσιο και ιδιωτικό είναι προκλητική και ιδιαίτερα διαρκής και άνομη στο ιδιωτικό ραδιοτηλεοπτικό πεδίο, γεγονός που κατατάσσει τη χώρα μας στις τριτοκοσμικές δημοκρατίες.

Το μαύρο της ΕΡΤ ΑΕ φαντάζει προφανώς ως η κορυφή του παγόβουνου. Το όργιο παραβατικότητας στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, που συνεχίζεται διαχρονικά  με αμείωτη ένταση και προσβάλλει διεθνώς τη χώρα και το λαό της, είναι στο πεδίο των ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών μέσων. Η υπόθεση του κλεισίματος της ΕΡΤ ΑΕ, πήρε εντυπωσιακές επικοινωνιακές διαστάσεις, εσωτερικές και διεθνείς, λόγω της συμμετοχής του ελληνικού λαού στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων της ΕΡΤ και από την παρέμβαση της Ένωσης Δημόσιων Επιχειρήσεων της Ε.Ε (ebu) που κάλυψε την εκπομπή της ΕΡΤ ΑΕ στο διαδίκτυο.

 Ομιχλώδες ραδιοτηλεοπτικό τοπίο.

Η Ελλάδα, είναι ίσως το τελευταίο κράτος μέλος της Ε.Ε των 28, που περίπου 200  και πλέον ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί λειτουργούν με μη νόμιμο και διαφανή τρόπο.

Η άναρχη κατάσταση που επικρατεί από το 1989 μέχρι σήμερα, με ευθύνη των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ, διευκόλυνε τη δημιουργία ενός ισχυρού θερμοκηπίου ανομίας, διαπλοκής και διαφθοράς, τις επιπτώσεις του οποίου ζούμε καθημερινά στην πολιτική, στην οικονομία και στον πολιτισμό. 

Η  καθιέρωση  Διοικητικών Αρχών, ρύθμισης και εποπτείας  των ηλεκτρονικών μέσων και των συχνοτήτων (το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, ΕΣΡ και η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, ΕΕΤΤ) υπήρξε σκόπιμα προβληματική. Οι αρχές  συγκροτήθηκαν αρχικά ως όργανα κορυφής και στη συνέχεια υπονομεύτηκαν και μεταλλάχθηκαν  σε γραφειοκρατικά μορφώματα, χωρίς υποδομή, με μειωμένο κύρος και αξιοπιστία, ανίκανα και ανήμπορα να επιτελέσουν την αποστολή τους, ως ανεξάρτητες διοικητικές  αρχές και ρυθμιστικά  αντίβαρα μεταξύ κράτους και αγοράς. Η Συνταγματική αναθεώρηση του 2001 επιχείρησε να εξειδικεύσει, να ενισχύσει και να καλύψει συνταγματικά πιο λεπτομερείς ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση της διαπλοκής, της συγκέντρωσης και της εξυγίανσης του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου (άρθρα 14 και 15 και 101Α του Συντάγματος), οδήγησε τελικά σε νέα μεγαλύτερα ρυθμιστικά  αδιέξοδα.

Το ΕΣΡ δεν μπόρεσε να αδειοδοτήσει και  να εποπτεύσει τους ιδιωτικούς ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς. Η ΕΕΤΤ στάθηκε ανίκανη να διαχειριστεί και να ελέγξει τη νόμιμη χρήση ή την παράνομη κατάληψη, των συχνοτήτων του ραδιοφάσματος και τη διαχείριση των πάρκων κεραιών και πομπών, η Επιτροπή Ανταγωνισμού αδιαφόρησε  παντελώς για την οικονομική ασυδοσία και την αδιαφάνεια στη μετοχική σύνθεση του κεφαλαίου τους, την προκλητική διείσδυση των εξωχώριων εταιριών για να καλύψουν από τους νομικούς περιορισμούς και τα ασυμβίβαστα τους πραγματικούς ιδιοκτήτες τους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ανέχθηκε τη συγκάλυψη και την αδιαφάνεια της διαπλοκής στα ιδιωτικά ΜΜΕ παρά τη διαφορετική  απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.  Όλες αυτές οι στρεβλώσεις υλοποιήθηκαν κάτω από τη μύτη των εκάστοτε κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.    

Παράλληλα το περιβόητο Υπουργείο Τύπου, υπονόμευε ιδιαίτερα την όποια  προσπάθεια των διοικητικών αρχών για εξυγίανση του τοπίου, συντηρούσε,  συνθήκες  ομηρίας με τους ανά τη χώρα ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς, μέσω της προσδοκίας χορήγησης άδειας και της πελατειακής διαχείρισης της κρατικής διαφήμισης,  διατηρούσε  ισχυρούς  δεσμούς διαμεσολάβησης με τους ιδιοκτήτες και τους ελεγχόμενους δημοσιογράφους των οπτικοακουστικών μέσων, με τους περίφημους διορισμούς αργομισθίας. Είναι προφανές ότι στις «δραστηριότητες» αυτές συμμετείχε και το δημοσιογραφικό επιτελείο της ΕΡΤ ΑΕ

 Έτσι ήταν, και είναι και σήμερα, όλοι ευχαριστημένοι. Οι ραδιοτηλεοπτικές επιχειρήσεις  συγκροτούνται και λειτουργούν με τους αδιαφανείς και μη νόμιμους όρους που επιθυμούν, για να επιδίδονται άνετα στις  παράπλευρες επιχειρηματικές  δραστηριότητές τους. Η εκάστοτε Κυβέρνηση εξασφαλίζει, μέσω του άναρχου τοπίου και της ομηρίας των ηλεκτρονικών μέσων, τη μερίδα του λέοντος στην επικοινωνιακή πίτα Η μέχρι πρότινος αξιωματική αντιπολίτευση, απολάμβανε  και αυτή, στο πλαίσιο του δικομματικού σκηνικού, ικανοποιητική μερίδα επικοινωνιακής προβολής. Σήμερα επί μνημονιακών συγκυβερνήσεων, ο  ΣΥΡΙΖΑ μόλις που καλύπτεται τυπικά η παρουσία του στα ιδιωτικά ΜΜΕ, παρόλο που είναι αξιωματική αντιπολίτευση ενώ όλα τα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης έχουν συνταχθεί και υποστηρίζουν προκλητικά τις μνημονιακές κυβερνήσεις. Η Βουλή των Ελλήνων, μέχρι πρότινος κάλυπτε τις ανησυχίες της, με τη συνεχή παραγωγή  νόμων, που όμως ποτέ δεν εφαρμόστηκαν μέχρι σήμερα. Προσφάτως έχει εγκαταλείψει την ενεργητική παρέμβασή της  στην παραβατική κατάσταση που επικρατεί στις Ανεξάρτητες Διοικητικές Αρχές που οι περισσότερες διανύουν βίο νομικά ανώμαλο, ως προς τις θητείες των μελών τους, με κορυφαίο το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ) που υποτίθεται ελέγχει, ρυθμίζει και  αδειοδοτεί τους ραδιοτηλεοπτικούς ιδιωτικούς Ρ/Τ σταθμούς.

Η ΝΔ, με τη συνδρομή του περιβόητου "γιού του ταχυδρόμου" υπουργού Μέσων Μαζικής το 2007, ψήφισε ένα νόμο που παραβιάζει το Σύνταγμα (άρθρο 14 παρ 9), την απόφαση 3242/2004 του ΣτΕ και την ύστερη απόφαση 16/12/2008 του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου σχετικά με θεσμική υπεροχή του συνταγματικού άρθρου 14 παρ 9 του Ελληνικού Συντάγματος περί βασικού μετόχου, ανοίγοντας το δρόμο για την νομιμοποίηση της διαπλοκής της περιόδου των «νταβατζήδων» και το σπουδαιότερο καθιέρωσε τους επί 24 χρόνια μη νόμιμους προσωρινούς αδειούχους ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς των αναλογικών συχνοτήτων σε νόμιμους δικαιωματικά κατόχους συχνοτήτων και συνεχιστές ραδιοτηλεοπτικών παροχών στη ψηφιακή εποχή.

 Καμία αντίδραση και από την Ευρώπη.   

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι επίσης ικανοποιημένη, γιατί «προχώρησε» η εναρμόνιση των Οδηγιών της στον ευαίσθητο τομέα των ΜΜΕ, χωρίς «ενοχλήσεις» από το χώρο των διαπλεκόμενων επιχειρηματιών στην Ελλάδα (κοινώς νταβατζήδων) και τριβές με τις κυρίαρχες  πολιτικές δυνάμεις του τόπου, που  απολαμβάνουν το χορταστικό  κομμάτι της επικοινωνιακής πίτας στο συνεταιρικό παιχνίδι του επικοινωνιακού συγκυβερνητισμού.

Αδικημένοι είναι βεβαίως, η Δημοκρατία στη χώρα μας, το Σύνταγμα που στον τομέα αυτό ποδοπατείται, τα κόμματα της αριστεράς στο σύνολό τους, οι κοινωνικοί φορείς, οι μη κυβερνητικές οργανώσεις, οι Έλληνες πολίτες,  χρήστες /καταναλωτές των ραδιοτηλεοπτικών μέσων, που καταβάλουν το βαρύ τίμημα από την κατασπατάληση κρίσιμων εθνικών και εισαγόμενων πόρων, ως συνέπεια  της διαφθοράς και της διαπλοκής, η βιωσιμότητα αυτών καθαυτών, των ραδιοτηλεοπτικών επιχειρήσεων, μια «φούσκα» που δεν θα αργήσει να σκάσει. Όλοι οι Έλληνες πολίτες άνδρες και γυναίκες είναι αποδέκτες  της μονομερούς και  διαστρεβλωμένης ενημέρωσης, της πολιτισμικά υποβαθμισμένης ψυχαγωγίας των τηλεοπτικών σκουπιδιών, της βάναυσης επίθεσης σε βάρος της προστασίας της αξιοπρέπειάς τους και της παιδικής ηλικίας, της εγκαθίδρυσης, εν τέλει, μιας σύγχρονης βαρβαρότητας, της ελληνικής εικονικής πραγματικότητας, που προσβάλλει το νομικό πολιτισμό, τα ανθρώπινα δικαιώματα την ελεύθερη ενημέρωση, τον πολιτικό πλουραλισμό τον πολιτισμό και την προστασία της παιδικής ηλικίας.

 Η μετάβαση στην ψηφιακή εποχή.

Η μετάβαση στην ψηφιακή τεχνολογία έγινε όπως αναμένονταν   πρόχειρη, αδιαφανής, χωρίς αποσαφήνιση των προβλημάτων που δημιουργούν  τα άναρχα πεδία κεραιών και πομπών, χωρίς ολοκληρωμένη και διαφανή εθνική πολιτική παραγωγής περιεχομένου και  δικτύων πρόσβασης, χωρίς συνολικό σχέδιο μετάβασης από την αναλογική στην ψηφιακή τεχνολογία, χωρίς την ύπαρξη μητρώου των εκχωρηθέντων ή παρανόμως χρησιμοποιούμενων συχνοτήτων, χωρίς κέντρα/πάρκα κεραιών, χωρίς νομοθετική πρόβλεψη  του φορέα που θα αναλάβει τα δίκτυα, και κυρίως χωρίς ακόμη να έχει ρυθμιστεί το μείζον θέμα της αδειοδότησης των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών.

Η ΕΡΤ αποφάσισε ως γνωστόν από μόνη της να προχωρήσει στην ψηφιακή μετάβαση, αναλαμβάνοντας τα έξοδα παραγωγής περιεχομένου και μετάδοσης, σύντομα όμως και πριν την κλείσουν διέκοψαν ένευ λόγου τα τρία ψηφιακά κανάλια που είχει δημιουργήσει, ενώ κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για τα έξοδα της λήψης της νέας ψηφιακής μετάδοσης από τα ελληνικά νοικοκυριά , που ανέρχονται περίπου σε μισό δισεκατομμύριο ευρώ για την αντικατάσταση εκατομμυρίων συσκευών η την τοποθέτηση αποκωδικοποιητών. Είναι χαρακτηριστικό το προκλητικό διαφημιστικό μήνυμα της Digea, της εταιρείας των «νταβατζήδων» που κυριάρχησε στο ψηφιακό στερέωμα. «Με έναν απλό αποκωδικοποιητή θα δείτε τη νέα ψηφιακή εκπομπή». Κάτω από αυτές τις συνθήκες διέλυσαν και την ΕΡΤ γιατί ήταν ο μόνος υπολογίσιμος ανταγωνιστής στη νέα ψηφιακή εποχή.

Δεύτερο συμπέρασμα: Είναι βέβαιο ότι η χαοτική κατάσταση θα διαιωνιστεί και στο προσεχές μέλλον,  αποτελεί ντροπή για το Ελληνικό κράτος, τη Δημοκρατία  και την κοινωνία που για μια ακόμη φορά εμπαίζεται με προκλητικό τρόπο. Αυτό είναι το μέγα σκάνδαλο στο ραδιοτηλεοπτικό χώρο για το οποίο δεν μιλάει κανείς απολύτως στο πολιτικό, το θεσμικό και στο κοινωνικό επίπεδο. Κρίμα!