(4)Συμβολή στις θέσεις του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ

ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ

 

 

ΜΕΡΟΣ Β’ Σημείο 6 «Οι προγραμματικοί στόχοι» υποπαράγραφος 18 που αφορά στην Ευρώπη. Το κομμάτι αυτό είναι τελείως ανεπαρκές και χρειάζεται συμπλήρωση.

Να παρεμβληθεί το παρακάτω κείμενο, μετά το τέλος της πρώτης παραγράφου {…..να επαναθεμελιωθεί συνολικά το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι στην κατεύθυνση της δημοκρατικής συγκρότησης και λειτουργίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και του σοσιαλισμού.}

«Σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση προβάλλονται   τρεις διαφορετικές πολιτικές καταστάσεις.

√ Μια πολιτική πρόταση για αναθεώρηση της δομής και της λειτουργίας  της Ε.Ε προς μια  ομοσπονδιακή  οντότητα που προωθείται σταδιακά  σύμφωνα με τις επιδιώξεις και τα ιδιαίτερα συμφέροντα της Γερμανίας, για να αντιμετωπιστεί «το ανταγωνιστικό χάσμα» της Ένωσης σε σχέση με τους παγκόσμιους ανταγωνιστές της με όρους καθολικής λιτότητας στις χώρες της Ε.Ε, όπως στο πρόσφατο παρελθόν έπραξε η Γερμανία (Ατζέντα Σρέντερ) 

√ Μια αρνητική πολιτική τάση από τις πλεονασματικές χώρες να εγκαταλείψουν την πολιτική αλληλεγγύης που στήριζε την ιδέα της ενωμένης Ευρώπης και το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο και μια δυσφορία στις χώρες του Νότου που βλέπουν ότι εγκαταλείπονται στην τύχη τους  μετά την υπερχρέωσή τους. Τα φαινόμενα αυτά του σκεπτικισμού, αναπτύσσονται στις ευρωπαϊκές χώρες  και στις δύο πλευρές του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, στον πυρήνα (στο Βορρά) και στην περιφέρεια (στο Νότο) ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Η διαδικασία κατάρτισης του προϋπολογισμού της Ένωσης για την περίοδο 2014-2020 και η πανηγυρική απόρριψή του από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αναδεικνύει ανάγλυφο το πολιτικό "σχίσμα" στην Ευρώπη.

√ Μια διεργασία στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, με βάση την οποία  πολιτικές και κυρίως κοινωνικές δυνάμεις επανεξετάζουν την ιδέα της ενωμένης Ευρώπης και στρέφονται προς εθνικού χαρακτήρα επιλογές, αφού δεν υποστηρίζονται πλέον τα δικά τους συμφέροντα σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Σε αυτό το πολιτικό σκηνικό  ξεδιπλώνεται το ερώτημα,  ποιος είναι ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και των ευρωπαϊκών λαών;

Αποτελούν διέξοδο, για παράδειγμα απόψεις που προτείνουν, σε συνθήκες κρίσης χρέους,  έξοδο "υπό προϋποθέσεις" από την ευρωζώνη με "άλματα στο κενό".

Αποτελούν διέξοδο, προσωπικές απόψεις μεμονωμένων στελεχών κομμάτων της ευρωπαϊκής Αριστεράς, για μονομερή έξοδο από το ευρώ, που πέρα από την επικίνδυνη διάστασή του ως μοναδικού εναλλακτικού δρόμου απείρως πιο καταστροφικού, η χώρα που θα τον επιλέξει  θα βρεθεί δεμένη χειροπόδαρα με εγγυήσεις αποπληρωμής χρεών που έχει συμφωνήσει, με βάση το πανίσχυρο αγγλικό δίκαιο; Μπορεί π.χ. η Ελλάδα να ακολουθήσει το δρόμο της Αργεντινής που δέκα χρόνια μετά την πτώχευση, συνεχίζει να έχει πάνω της τα σημάδια της, με έξαρση του πληθωρισμού, άνθηση του λαθρεμπορίου συναλλάγματος και συνεχή οπισθοδρόμηση παρά το σημαντικό πλούτο παραγωγικό  δυναμικό της;

 

Θα μπορέσει η Ευρωπαϊκή Αριστερά στο σύνολό της να δει το δάσος; Να επεξεργαστεί, να διαμορφώσει και να προβάλει το δικό της συνολικό όραμα για την Ευρώπη, με βάση συγκεκριμένες προοδευτικές κατευθυντήριες γραμμές

• Πρώτον ότι η Ευρώπη για να προχωρήσει πρέπει να επιχειρήσει έναν επανασχεδιασμό της δομής της και της λειτουργίας της, μια δημοκρατική και θεσμική επανίδρυση.

• Δεύτερον και συνέπεια του προηγούμενου, η Ευρώπη χρειάζεται ειδικότερα ένα συνταγματικά κατοχυρωμένο δημοκρατικό πλαίσιο, μια Δημοκρατική  Ομοσπονδιακή οντότητα που δεν θα είναι κομμένη  και ραμμένη στα Γερμανικά μέτρα, αλλά θα εκλέγει μια Ευρωπαϊκή Κυβέρνηση, με δημοκρατική εντολή από τους Ευρωπαίους πολίτες  και τα εθνικά κοινοβούλιά τους, ικανή να κινητοποιήσει τους ευρωπαϊκούς λαούς προς μια προοδευτική κατεύθυνση. Ένα Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που θα νομοθετεί κυρίαρχα  πολιτικές αναδιανομής του εισοδήματος μεταξύ κρατών και κοινωνικών τάξεων, δίκαιη κατανομή βαρών, επίδειξη αλληλεγγύης, προϋπολογισμό που θα κινείται στο 25% του κοινοτικού ΑΕΠ. Κεντρικό δημοσιονομικό σύστημα, παρεμβατική Κεντρική Τράπεζα τύπου FED των ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Τραπεζική Ένωση, ομοσπονδιακούς φόρους, ενιαία συστήματα κοινωνικής ασφάλισης και προστασίας, ενιαίο θεσμικό πλαίσιο προσαρμοσμένο στις κεκτημένες ευρωπαϊκές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, που εγγυώνται την ευημερία και την κοινωνική αλληλεγγύη των κρατών και των Ευρωπαίων πολιτών.

• Τρίτον η Αριστερά οφείλει να απαλλαγεί από τα δόγματα του ιστορικού της παρελθόντος να ατενίσει τις νέες αναδυόμενες κοινωνικές, πολιτισμικές περιβαλλοντικές και τεχνολογικές συνθήκες, με τη μαρξιστική οπτική και το σύγχρονο αριστερό ριζοσπαστισμό Να προβάλλει το όραμα του Σοσιαλισμού με δημοκρατία, ελευθερία και αλληλεγγύη.

Όπως ρητά τεκμηριώνει ο  Μαρξισμός, ο Σοσιαλισμός δεν μπορεί να  οικοδομηθεί σε μια μόνη  χώρα, άρα το εγχείρημα της ενωμένης Ευρώπης ευνοεί την σοσιαλιστική προοπτική της Ευρώπης.

Η οικοδόμηση μιας οικονομίας από πολύ χαμηλό επίπεδο αποτελεί εξουθενωτικό και αποκαρδιωτικό εγχείρημα απροσδιόριστης αποτελεσματικότητας. Η αγορά, κατά τον ίδιο τον Μαρξ, που ήταν "σοσιαλιστής της αγοράς", δεν είναι μόνο θεσμός εκμετάλλευσης αλλά και χειραφέτησης, καθώς είχε συντελέσει στην απελευθέρωση των ανθρώπων από την προηγούμενη άγρια εξάρτησή τους από τους αφέντες και τους άρχοντες. Άρα η διατήρηση του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου και της κοινής ευρωπαϊκής αγοράς, ευνοεί το όραμα της κοινωνικής αλλαγής και τη μεταφορά της ιδιοκτησίας στην κοινωνία, στους αυτοδιοικούμενους συνεταιρισμούς που θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους στην υπό διαμόρφωση  σοσιαλιστική αγορά που  διεκδικεί  η Αριστερά.

Οι ιδεώδεις συνθήκες για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, απαιτούν απόλυτο δημοκρατικό

πολίτευμα, Ανεξάρτητα και μη διαπλεκόμενα ΜΜΕ καθώς και αυτόνομα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πολιτικά, πολιτισμικά και περιβαλλοντικά καλλιεργημένο πληθυσμό, μόρφωση, δημόσιους θεσμούς, εξελιγμένη τεχνολογία, δημοκρατικές αρχές και αξίες, επίπεδο ασφάλειας και ευημερίας. Άρα το όραμα της αριστεράς συνδυάζεται ευκολότερα με την πορεία μιας ολοκληρωμένης Ευρώπης της Δημοκρατίας, της ποιότητας ζωής και του πολιτισμού.  

Αναχωρητισμοί, τάσεις φυγής,  σοσιαλιστικές παραμορφώσεις σταλινικού ή μαοϊκού τύπου δεν αποτελούν σήμερα διεξόδους στα όποια επί μέρους αδιέξοδα ενός σύγχρονου, πρωτότυπου και πρωτόγνωρου εγχειρήματος όπως αυτό της ευρωπαϊκής ενοποίησης που παρακολουθείται και αντιγράφεται από  όλο  τον κόσμο.»