Κρίσιμα ερωτήματα

Μερικά πολύ σοβαρά ερωτήματα πρέπει να απαντηθούν, μπροστά στο ρευστό και εκρηκτικό πολίτικο, οικονομικό και κοινωνικό κλίμα στη χώρα μας, που προσομοιάζει κατά βάση με την περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.

Πολιτική πόλωση, ανίκανες κυβερνήσεις, οικονομική και κοινωνική κατάρρευση, εμφάνιση για πρώτη φορά στο πολιτικό σκηνικό Ναζιστικού μορφώματος με σημαντική πολιτική επιρροή, παραλυτική στάση και αδιαφορία των ευρωπαϊκών ελίτ, εκτός από το ενδιαφέρον τους για την προστασία του €. Κίνδυνος κατάρρευσης και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κρίση χρέους και κατάρρευση συνολικά του ευρωπαϊκού Νότου, καθώς και αναπτυξιακό χάσμα που διαχωρίζει οικονομικά τον Νότο από τον Ευρωπαϊκό Βορρά και αντιμετωπίζεται με απάθεια και ενόχληση από τους των βόρειους εταίρους μας. Σκληρή και άδικη πολιτική απόφαση του Eurogroup για τη φορολογία των τραπεζικών καταθέσεων της Κύπρου από το πρώτο Ευρώ.



Σε αυτές τις πολύ σκληρές συνθήκες πρέπει να απαντηθούν από όλους μας ορισμένα κρίσιμα  ερωτήματα:

Το πρώτο ερώτημα: Θα καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ να ολοκληρώσει με επιτυχία το εγχείρημα της συνένωσης και της οργάνωσής του, να διαμορφώσει εγκαίρως μια σαφή και καθαρή φυσιογνωμία, σύγχρονη οργανωτική δομή, καταστατική συγκρότηση, νέα πολιτική κουλτούρα, επίκαιρο και υλοποιήσιμο πρόγραμμα διεξόδου από την πολυδιάστατη κρίση με συγκεκριμένους οικονομικούς, κοινωνικούς, περιβαλλοντικούς και πολιτιστικούς στόχους,  να διεκδικήσει και  διαχειριστεί με άνεση την πολύ σοβαρή κατάσταση που αντιμετωπίζει η χώρα στο εγγύς μέλλον;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν περιορίζεται μόνο στην ικανότητα και στις διαθέσεις της σημερινής μεταβατικής ηγετικής ομάδας που οδηγεί το ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ προς το πρώτο συνέδριό του, ούτε στα θετικά δημοσκοπικά ευρήματα που συνεχίζονται αμείωτα. Είναι υπόθεση δική μας, όλων μας, να διασφαλίσουμε μια ομαλή πορεία δημοκρατικής ολοκλήρωσης του ριζοσπαστικού εγχειρήματός μας, με αφετηρία το επερχόμενο συνέδριο του Ιουνίου, αφήνοντας πίσω οριστικά τις ιδεοληψίες μας, τις αγκυλώσεις μας και τις συνιστώσες μας, στοχεύοντας ταυτόχρονα στην ευρύτερη δυνατή συναίνεση των Ελλήνων πολιτών, ανδρών και γυναικών. Είναι ευνόητο ότι επιβάλλεται και μια βαθιά ανανεωτική τομή στο πολιτικό προσωπικό της ηγεσίας του υπό εκκόλαψη κόμματός μας. Να ξεκινήσουμε με νέους ανθρώπους νέες ιδέες, νέο πολιτικό πολιτισμό, νέο πιο επεξεργασμένο ριζοσπαστικό όραμα.

Το δεύτερο ερώτημα: Η αδιέξοδη πορεία της χώρας επιβάλλει και στην Ριζοσπαστική Αριστερά βαθιές τομές στην ασκούμενη πολιτική της σε τακτικό και στρατηγικό επίπεδο στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και προς πια κατεύθυνση; Μήπως προς την έξοδο από την Ε.Ε και την Ευρωζώνη;

Τα προβλήματα της οικονομικής ανόρθωσης, της δημοσιονομικής εξυγίανσης και της αναπτυξιακής ανέλιξης που απαιτούνται για να βγει η χώρα από τα σημερινά αδιέξοδα, για χίλιους λόγους, δεν μπορούν να επιλυθούν μόνο σε εθνικό επίπεδο, με μια πολιτική απομονωτισμού και μοναχικής πορείας. Αυτό είναι, ότι χειρότερο για τη χώρα και το λαό. Η σθεναρή πολιτική που θα ασκήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ θα υλοποιηθεί με συνέπεια και στο εσωτερικό και εντός της Ε.Ε και της Ευρωζώνης.

Η Ευρώπη σήμερα βεβαίως αντιμετωπίζει την κρίση χρέους με λανθασμένο τρόπο, βεβαίως το μοντέλο της Ευρωπαϊκής ενοποίησης έχει φτάσει τα όριά του, και οι κοινωνίες ιδιαίτερα του ευρωπαϊκού Νότου στενάζουν από την πολιτική της ανάλγητης λιτότητας και της δημοσιονομικής πειθαρχίας, στο όνομα της σωτηρίας μόνο του ευρώ και των τραπεζών. Ακόμη οι ευρωπαϊκές ελίτ καθυστερούν να απαντήσουν στα μεγάλα προβλήματα της στρεβλής συστημικής δομής της Ευρωπαϊκής Ένωσης  και τους ενδιαφέρει μόνο η προστασία του ευρώ, ανεξάρτητα από το βαρύτατο οικονομικό κόστος που επιφέρει η συντηρητική πολιτική στήριξής του, στους αδύναμους και υπερχρεωμένους λαούς του Νότου.



Η κρίση στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι μόνο οικονομική αλλά έχει βαθιές ρίζες οικονομικές, πολιτικές, πολιτιστικές. Η ευρωπαϊκή συνοχή βρίσκεται σε κίνδυνο, οι ευρωπαϊκές ιδέες και τα πολιτικά προτάγματα περί Δημοκρατίας, Δικαιοσύνης, Αλληλεγγύης, Ευημερίας, Κοινωνικής συνοχής και Οικονομικής σύγκλισης, που ενδιαφέρουν τους ευρωπαίους πολίτες , όπως δείχνουν και τα δημοσκοπικά ευρήματα (Ευρωβαρόμετρο) έχουν ανατραπεί από τις πολιτικές της σκληρής λιτότητας, που επιβάλει η γραφειοκρατική και όχι μόνο νεοφιλελεύθερη ελίτ των Βρυξελών, στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου και στις νέες χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης

Όμως η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε σταυροδρόμι. Ή θα συνεχίσει την πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης ή θα διαλυθεί. Η Επιλογή έχει γίνει, η Ευρώπη θα προχωρήσει. Μένει να διαμορφωθεί η νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική. Η επεξεργασία της έχει ήδη αρχίσει. Έχει επιλεγεί και δρομολογηθεί ένα ομόσπονδο μόρφωμα δίπλα σε ένα ήπιο νεοφιλελεύθερο πλαίσιο, που αποτελεί τη νέα σύγχρονη πιο επεξεργασμένη μορφή παρέμβασης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης από τα γνωστά νεοσυντηρητικά κέντρα των ΗΠΑ, η οποία αντικαθιστά την προηγούμενη αποκρουστική μορφή του «Σοκ και Δέος» που ρήμαξε τον κόσμο ολόκληρο.

Κατ’ αναλογία η Ριζοσπαστική Αριστερά οφείλει να επεξεργαστεί και να προωθήσει μέσω του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, μια εναλλακτική πρόταση κοινωνικού ριζοσπαστισμού για την Ευρώπη της Δημοκρατίας, της Αλληλεγγύης και της Συνοχής, με την ανάδειξη ενός πολύμορφου και βαθιά δημοκρατικού θεσμικού πλαισίου, που θα διασφαλίζει τις κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων, το υφιστάμενο μέχρι πρότινος μοντέλο της κοινωνικής προστασίας, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την πολυπολιτισμική Ευρώπη.



Η ευρωπαϊκή Αριστερά έχει συλλάβει το νόημα ότι η Ευρώπη είναι δική μας, των λαών και όχι των συντηρητικών ελίτ, είναι του 99% των ευρωπαίων πολιτών, δεν την χαρίζουμε στα χρηματοοικονομικά κέντρα και στις αγορές.

Η εναλλακτική αριστερή πρόταση θα πρέπει να είναι ικανή και πειστική για να αντιπαρατεθεί με το συντηρητικό κατεστημένο που με την πολιτική της υποταγής στις αγορές, την αδιέξοδη και σκληρή δημοσιονομική πειθαρχία και τη θεοποίηση του ανταγωνισμού, οδηγεί την Ευρώπη σταδιακά στην κινεζοποίηση. Οι συσχετισμοί στο κοινωνικό επίπεδο είναι σήμερα επαρκείς και ώριμοι, αρκεί να συνοδευτούν με την ανάλογη πολιτική πρόταση από την Ευρωπαϊκή Αριστερά. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ έδειξε το δρόμο για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Σήμερα αυτή είναι η μόνη ρεαλιστική διέξοδος. Όλα τα άλλα που ακούγονται αποτελούν, είτε ανοησίες είτε υπερφίαλο σεχταρισμό που ταυτίζει τους τακτικούς στόχους της αριστεράς με τη στρατηγική της, η οποία δυστυχώς σήμερα είναι αδιευκρίνιστη και απροσδιόριστη. Αυτή την πολιτική μόνο το ΚΚΕ την υπηρετεί προκειμένου να κρύψει την ιδεολογική και πολιτική γύμνια του.

Το τρίτο ερώτημα: Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ οφείλει να τιμήσει την εντολή των ψηφοφόρων του και να διεκδικήσει στο αμέσως προσεχές μέλλον να διαχειριστεί τις τύχες ενός λαού που βρίσκεται στα πρόθυρα ανθρωπιστικής κρίσης ή να περιμένει πότε θα ωριμάσουν οι συνθήκες και όλη η αριστερά θα διεκδικήσει όταν και όποτε συγκλίνει, την κυβερνητική εξουσία;

Σε ένα κόσμο που αλλάζει με γρήγορους ρυθμούς, και οδεύει προς ηπειρωτικές ολοκληρώσεις. Σε μια Ευρώπη που κλυδωνίζεται από μια πρωτόγνωρη κρίση χρέους και διεκδικεί με συντηρητικές πολιτικές, μια πιο ενισχυμένη θέση στην παγκόσμια οικονομία, διαβλέποντας ότι χάνει οικονομικούς πόρους και θέσεις εργασίας προς τις αναδυόμενες νέες οικονομίες της ΝΑ Ασίας. Σε μια επιτυχημένη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ στην Ελλάδα και στην Ευρώπη που έχει πλέον εξαντλήσει τα όρια συσπείρωσης των αριστερών και ριζοσπαστικών πολιτών και υποχρεούται να τα υπερβεί χωρίς βεβαίως εκπτώσεις στις αρχές και τις αξίες του. Σε αυτό το αβέβαιο και ρευστό σκηνικό, είναι πολύ σοβαρό το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ να προχωρήσει με σταθερό και αποφασιστικό τρόπο να αντιμετωπίσει τέσσερα κρίσιμα μέτωπα που έχει μπροστά του.

Πρώτο, την πολιτική σύγκρουση με το εγχώριο υπερσυντηρητικό κατεστημένο και το διεφθαρμένο οικονομικό και κρατικοδίαιτο σύστημα, που θα είναι δύσκολη, αβέβαιη και θα τραβήξει σε βάθος χρόνου.

Δεύτερο να προωθήσει ένα νέο πρότυπο οργάνωσης της κοινωνίας και μια νέα σύγχρονη παραγωγική αναδιάρθρωση της χώρας, με κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς όρους, με παράλληλα μέτωπα, στον άκρατο καταναλωτισμό, στην εκρηκτική παραβατικότητα, στη διαφθορά, στη φοροδιαφυγή.

Όλα αυτά ενώπιον μιας κοινωνίας που έχει χάσει, αρχές, αξίες, θεσμούς και ικανό πολιτικό προσωπικό, για να διαχειριστεί τη διακυβέρνηση της χώρας.

Τρίτο να οργανωθεί σε ένα πρότυπο δημοκρατικό, σύγχρονο ελκυστικό και πειστικό προς την κοινωνία, κόμμα των μελών του, όπου όλα τα υπερκείμενα όργανά του θα είναι αυστηρώς εκτελεστικά. Η επιτυχία του είναι υπόθεση όλου του λαού και προφανώς δική μας που θα διευκολύνουμε με ανοικτή δημοκρατική διάθεση, στη λήψη των κρίσιμων αποφάσεων του, για να μην καταλήξει ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ μια σύντομη παρένθεση στην πολιτική ζωή του τόπου.

Σήμερα οφείλουμε να τολμήσουμε που οι συνθήκες έχουν ωριμάσει και να διεκδικήσουμε με βάση το πρόγραμμά μας τη συμμαχία με όλους τους προοδευτικούς έλληνες πολίτες άνδρες και γυναίκες που αποτελούν πλειοψηφικό ρεύμα στην ελληνική κοινωνία. Τα απολιθώματα τις ιστορίας της Αριστεράς που αρνούνται να μας ακολουθήσουν και μας καταγγέλλουν διαρκώς άνευ λόγου και αιτίας, ας μείνουν πίσω θα τους συναντήσουμε έτσι και αλλιώς στο δρόμο του αγώνα , αργότερα, όταν συνέλθουν από το δογματικό τους λήθαργο.

Τέταρτο, οφείλουμε να συντηρήσουμε τη σταθερή συνείδηση του Νέου Ελληνισμού, όπως αυτή διαμορφώθηκε από τις αρχές του 18ου Αιώνα , πρίν από την Επανάσταση του 1821, σύμφωνα με την οποία "ο Ελληνισμός αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της οικογένειας των λαών της Ευρώπης και την καθολική βούλησή του να ενταχθεί από τότε στο ρεύμα του ενιαίου δυτικοευρωπαϊκού πολιτισμού που προβλήθηκε από όλα τα προοδευτικά πνεύματα της εποχής, από τον Καταρτζή, τον Ρήγα ως τον Κοραή. Ιδέες που γεννήθηκαν από το διαφωτισμό και καθοδήγησαν την πολιτική δράση των Ελλήνων η οποία από τα μέσα του 18ου αιώνα συνδέθηκε και με τη φιλελεύθερη ιδεολογία της Δύσης και τις επαναστατικές ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης. (Νίκος Σβορώνος, Το Ελληνικό Έθνος, ΚΕΦ; Ο νεοελληνικός Διαφωτισμός και η εθνικοαπελευθερωτική ιδεολογία,  Εκδόσεις Πόλις)

Σήμερα έχει διαμορφωθεί στην Ευρώπη ένα υπερεθνικό πείραμα που βρίσκεται σε εξέλιξη, με όλα τα αρνητικά του, τις συντηρητικές πολιτικές του και τα λάθη του, αλλά και τη σταθερότητα που διασφάλισε στις αδύναμες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας.

Η Αριστερά βεβαίως διεκδικεί την επαναθεμελίωσή του, αυτό όμως δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση λογική αναχωρητισμού αλλά αγώνα για ανατροπή και ριζικές αλλαγές στην Ευρώπη.

Η πρόσφατη κρίση στην Κύπρο δείχνει προς την ίδια κατεύθυνση. Η συμμετοχή της σε αυτό το πείραμα, διασφάλισε την ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και της προσέφερε ευκαιρίες να ισχυροποιηθεί γεωπολιτικά, διπλωματικά και οικονομικά. Ας μην ξεχνάμε ότι η Κύπρος είναι η τελευταία ευρωπαϊκή χώρα, που στο έδαφός της υπάρχουν δυνάμεις κατοχής. Αυτά όλα, δεν αποτιμώνται με 5,8 δις Ευρώ. Οι Γερμανοί και οι άλλοι εταίροι μπορεί να έχουν τα περιθώρια να κρίνουν τα πράγματα στην Κύπρο από απόσταση αφού μάλιστα δεν ρισκάρουν τίποτα πέραν από μερικά δις Ευρώ του δανείου που πρόκειται να χορηγήσουν με τους δικούς τους έστω άδικους όρους και προϋποθέσεις

Ο Κυπριακός λαός όμως στο νέο αγώνα επιβίωσής του, ρισκάρει πολλά περισσότερα.

Παρά την αξιοπρεπει και θαρραλέα στάση του, στην ασκούμενη άδικη, σε βάρος της ύπαρξης του, πολιτικής των ελίτ των Βρυξελών, η τελική του απόφαση, που ήδη επεξεργάζεται σύσσωμη η πολιτική ηγεσία του οφείλει να  είναι σύμφωνη με τις διαθέσεις του Κυπριακού λαού που θέλει να διατηρήσει το Ευρώ και παράλληλα να διασφαλίσει τα εθνικά του συμφέροντα εντός της Ε.Ε. αποδεχόμενος τις απαραίτητες αναδιαρθρώσεις στο τραπεζικό του σύστημα.