Φαντασιώσεις; του Α. Αλαβάνου

 

Ο πρώην σύντροφός μας Α. Αλαβάνος  «χτύπησε» ξανά. Είναι δε απορίας άξιο, γιατί λύνει τη σιωπή του όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ προσθέτει δημοσκοπικά ευρήματα στη δυναμική της «παράστασης νίκης» που συνεχίζει σταθερά να τον συνοδεύει;

Αυτή τη φορά Ο Α. Αλαβάνος, ανέσυρε από το αρχείο της εβδόμης τέχνης  το χολιγουντιανό σασπένς του φιλμ «Ο Ναυαγός» και το προσομοίωσε με την Ελλάδα και τους Έλληνες. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που, ερεθίζει το φαντασιακό του από τον κινηματογράφο. Τις προάλλες είχε στόχο-προσηλωθεί σε ένα άλλο φιλμ το «Καλημέρα Λένιν» και είχε διαφημίσει τη συγκίνησή του, γιατί μέσα από το φιλμ είχε κατανοήσει, έστω αργά και μετά από πολλά χρόνια «πριγκιπικής ζωής» εντός του εγχώριου σταλινικού μορφώματος, τα δεινά και τα πάθη που συγκλόνισαν τους λαούς της μισής Ευρώπης, για πολλές δεκαετίες, από τη σταλινική βαρβαρότητα.

Στη νέα « φαντασιακή αναζήτησή» του ο Α. Αλαβάνος παραλληλίζει την σκληρή και βασανιστική περιπέτεια του Ναυαγού στο άγονο νησί,  με την αγωνιώδη προσπάθεια του Ελληνικού λαού να επιβιώσει από το σύγχρονη  λαίλαπα  που τον έπληξε. Περιγράφει δε τις προσπάθειές του, αφαιρώντας συνειδητά; ασυνείδητα; δεν το διευκρίνισε αυτό, την αναγκαία διαπίστωση, για το ποιος ευθύνεται  που ο ναυαγός, δηλαδή ο Ελληνικός Λαός «στούκαρε» στις ξέρες. Τουλάχιστον θα καταλαβαίναμε  προς τα πού αλληθωρίζει αυτή τη φορά. Και σαν να μην έφθανε αυτό, προτείνει το «όραμα» της φυγής του Ναυαγού από το άγονο νησί σαν διέξοδο για τον Ελληνικό λαό, υπονοώντας την έξοδό του από την Ευρώπη.

Δηλαδή ο Ελληνικός λαός να εγκαταλείψει την αγωνιώδη προσπάθειά του, να διασώσει την πατρίδα του και την ύπαρξή του, δίπλα στον πρωτόγνωρο, αντίξοο και συνετό  αγώνα της Ενωμένης πλέον Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, πλην «Λακεδαιμονίων», από τους διαχρονικά ανίκανους και επικίνδυνους «σωτήρες» του και να εγκαταλείψει την «ανόρθωση» της χώρας στη συμμορία της δραχμής. Στη συνέχεια προτείνει, μέσα από νέες πιο επώδυνες και βασανιστικές συνθήκες, «πάνω σε μια σχεδία», έξω από την Ευρώπη, έξω από την ιστορικά, οικονομικά, πολιτισμικά, γεωπολιτικά φυσιολογική και εδραιωμένη θέση του στον κόσμο, να ρισκάρει  μια δεύτερη πιο σκληρή δοκιμασία και αν δεν υπάρξει κανένα νέο ατύχημα, και εφόσον βρεθεί κάποιο τυχαίο  πετρελαιοφόρο, να διασωθεί. Ο, εστί μεθερμηνευόμενο, να  «Αργεντινοποιηθεί», αν είναι τελικώς δυνατό να προκύψει και αυτό! Βεβαίως ο Α. Αλαβάνος δεν προσδιορίζει το «μετά», το τέλος του κινηματογραφικού σασπένς, που θα επακολουθήσει από την φυγή και την ενδεχόμενη τυχαία σωτηρία του. Αυτό το αφήνει στον πατριωτισμό των Ελλήνων.

Συμπέρασμα: Η συμπεριφορά του Α. Αλαβάνου εμπίπτει στην αρμοδιότητα ειδικών επιστημόνων, αν δεν αποτελεί συνειδητή ενέργεια, που δεν θέλω να χαρακτηρίσω, σε βάρος της ελπιδοφόρας πορείας του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, που αιφνίδια και χωρίς αποχρώντα  λόγο εγκατέλειψε.