Τρίτη 15 Μαΐου 2012

Η νέα προσπάθεια Αλλαγής στην Ελλάδα και στην Ευρώπη


Ο κίνδυνος κατάρρευσης της χώρας, όπως έχει επισημανθεί από πολλές πλευρές, είναι αποτέλεσμα μιας διπλής, εκρηκτικού χαρακτήρα, κρίσης.
Η σοβαρή κρίση χρέους της Ευρωπαϊκής Ένωσης του 2008, συναντήθηκε με την πολύμορφη και μακρόχρονη κρίση αρχών, αξιών, θεσμών και προσώπων, η οποία  διεισδύει αργά, σταθερά, σε όλους τους αρμούς της χώρα μας(οικονομικούς κοινωνικούς πολιτισμικούς) και προκάλεσε  ένα εκκωφαντικό  big bang. Αν δεν ανατραπεί οδηγεί την Ελλάδα στην καταστροφή.


  Η κρίση χρέους που επιμένει πεισματικά να ταλανίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε), αποδείχτηκε περίτρανα, ότι δεν είναι πρόβλημα που αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά προκαλείται από τη δομική ανισορροπία της Ευρωζώνης, που οδηγεί τις χώρες του Βορά και του Νότου της Ευρώπης σε  χάσμα ανταγωνιστικότητας και ανάπτυξης μεταξύ τους. Η διέξοδος της Ε.Ε από την κρίση αυτή είναι ζήτημα που θα λυθεί μόνο μέσα από τη δομική αναδιάρθρωση της ευρωζώνης και την πολιτική ενοποίησης της Ευρώπης και όχι με νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας που ήδη έχουν οδηγήσει την Ε.Ε σε ύφεση και παρατεταμένη κρίση χρέους ( σπιράλ του θανάτου).

Όσο η κρίση θα αντιμετωπίζεται με πολιτικές δημοσιονομικής πειθαρχίας και σκληρής λιτότητας, η Ένωση θα βυθίζεται στην ύφεση και η μία μετά την άλλη οι ελλειμματικές χώρες του Νότου θα οδηγούνται σε  οικονομικά αδιέξοδα, ενώ στη συνέχεια την ίδια πορεία  θα ακολουθήσουν και οι  πλεονασματικές  χώρες, όπως ήδη διαφάνηκε πρόσφατα με την πρώτη από αυτές τις χώρες των ΑΑΑ, την Ολλανδία.
Το μεγάλο αυτό πρόβλημα έχει γίνει πλέον κατανοητό σε σημαντικό βαθμό:
Από τους ευρωπαίους πολίτες, εξ’ ου και η σοβαρή πολιτική και κοινωνική κινητικότητα που αναπτύσσεται ήδη στην Ευρώπη. Με τις εκλογές στη Γαλλία, στην Ελλάδα και στη Γερμανία, με τις κινητοποιήσεις στην Ισπανία στην Ιταλία στη Γερμανία και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η επικείμενη συνάντηση σήμερα του νέου Γάλλου Προέδρου με την κ. Μέρκελ ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στο θέμα της αναπτυξιακής προοπτικής και της πολιτικής αλληλεγγύης της Ε.Ε. Η Ε.Ε δεν έχει άλλη επιλογή, πρέπει να προχωρήσει προς την ενοποίησή της με οικονομική σύγκλιση και κοινωνική συνοχή για να υπάρξει.

Από τον  Ελληνικό Λαό που κατά τη γνώμη μου  αντιδρά με υγιή τρόπο για το ζήτημα αυτό. Όπως έδειξαν τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών της 6ης Μαΐου και όπως ισχυρίζονται όλοι οι πολιτικοί αναλυτές, οι Έλληνες πολίτες, άνδρες και γυναίκες υποστηρίζουν σε μεγάλο ποσοστό την παραμονή της χώρας μας στην Ε.Ε, με εξαίρεση βεβαίως ορισμένους ανόητους δογματικούς ή  κάποιους φανατικούς εθνικιστές. Όλα τα άλλα που ακούγονται περί μετεκλογικών αδιεξόδων και κινδύνων για την παραμονή της χώρας στην Ε.Ε είναι αστειότητες, για τον απλούστατο λόγο, ότι δεν υπάρχει από τα επίσημα θεσμικά όργανα της Ένωσης, ούτε καν σκέψη για την έξοδο της χώρας μας από την Ε.Ε. Αντίθετα μάλιστα οι θεσμικοί εκπρόσωποι της ευρωζώνης επαναλαμβάνουν σε κάθε περίπτωση ότι οι φήμες ή οι παράπλευρες απόψεις που ακούγονται περί του αντιθέτου είναι ανοησίες και  προπαγάνδα.( σημερινές δηλώσεις του προέδρου της ευρωζώνης κ. Γιουνκέρ)

Συμπέρασμα : Το όνειρο της Ευρώπης των λαών  παραμένει επίκαιρο και το μέλλον της βρίσκεται στα χέρια των λαών της γιατί η Ευρώπη είναι δική τους και γιατί  μέχρι σήμερα οι περισσότερες χώρες της δοκιμάστηκαν  σκληρά από τις αδιέξοδες πολιτικές επιλογές των  νεοφιλελεύθερων Μερκοζί.

   Η πορεία της εσωτερικής κρίσης δυσκολεύει  πολύ περισσότερο  την κατάσταση στην Ελλάδα. Δύο χρόνια τώρα οι «σωτήρες»  που διαχειρίστηκαν την κρίση διαλύονται. Το κράτος δεν λειτουργεί. Τα έσοδα συρρικνώνονται δραματικά. Η παραοικονομία ανθεί, η φοροδιαφυγή βασιλεύει, τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα φορτώνονται στις πλάτες τους με αιματηρές αφαιμάξεις από τα πενιχρά εισοδήματά τους,  το μεγαλύτερο βάρος της κρίσης, η ανεργία συνθλίβει τη νεολαία και τις γυναίκες. Η βαθιά βύθιση της κατανάλωσης πλήττει με σφοδρότητα εκατοντάδες χιλιάδες μικρομάγαζα και χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους.

Είναι πλέον απορροίας άξιον, για κάθε έλληνα πολίτη, τι έκαναν δυο χρόνια και πλέον τα δύο κόμματα εξουσίας, που ανέλαβαν από κοινού τη σωτηρία μας, πέραν από την  εξαθλίωση εκτεταμένων στρωμάτων της κοινωνίας με τις οριζόντιες περικοπές εισοδημάτων. Ούτε ένα  δίκαιο φορολογικό νόμο δεν μπόρεσαν να ψηφίσουν και παρέπεμψαν στις καλένδες τη φορολογική μεταρρύθμιση που είναι δυνατό, σε συνθήκες κρίσης, να ανακουφίσει κοινωνικά στρώματα που έχουν πληγή ανεπανόρθωτα από την κρίση.

Ως εκ τούτου, οι Έλληνες πολίτες  τιμώρησαν στις εκλογές, όσους  συμμετείχαν στην άσκηση της ανάλγητης ταξικής πολιτικής κατά τη διαχείριση της κρίσης υπέρ των εχόντων και των κατεχόντων.  Αυτούς που  έφεραν ευθύνες για την αδιέξοδη οικονομική κατάσταση της χώρας. Επιδίωξαν  ταυτόχρονα, την ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών υπέρ των κομμάτων της Αριστεράς, ως βασική δύναμη διεξόδου από την πολυδιάστατη κρίση που μαστίζει τη χώρα.

Η αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών βεβαίως είναι μια δυναμική διαδικασία που ξεκίνησε από τις εκλογές της 6ης Μαΐου και συνεχίζεται ανοδική μετεκλογικά, όπως απέδειξαν οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις αμέσως μετά τις εκλογές. Σε αυτό το κλίμα ετερόκλητες δυνάμεις από το  δογματικό ΚΚΕ μέχρι τη Δεξιά Παράταξη έχουν συγκροτήσει μέτωπο εναντίον της Ριζοσπαστικής Αριστεράς που αρνείται να συμμετάσχει σε κυβερνητικό σχήμα με τις πολιτικές δυνάμεις που οδήγησαν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού(ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ) και επιμένουν μετεκλογικά να  υποστηρίζουν την ίδια πολιτική. Το ετερόκλητο αυτό μέτωπο κατηγορεί με αντιφατικές και αλληλοαναιρούμενες κατηγορίες τη Ριζοσπαστική Αριστερά(ΣΥΡΙΖΑ) είτε ως υπεύθυνη για τον κίνδυνο  εξόδου της χώρας από τη ζώνη του Ευρώ, είτε ως έμμεσο συνεργό των κομμάτων εξουσίας για την προώθηση του «ευρωμονόδρομου» για  δήθεν νέες πολιτικές λιτότητας σε βάρος του λαού.

  Οι διερευνητικές εντολές με την ευθύνη του Προέδρου της Δημοκρατίας οδηγήθηκαν τελικώς σε αδιέξοδο, μετά την  απαίτηση των μνημονιακών δυνάμεων, να προσχωρήσει άνευ όρων ο ΣΥΡΙΖΑ στο άρμα τους.  Με αυτό τον τρόπο επεδίωκαν να σχηματίσουν μια νέα μνημονιακή κυβέρνηση, χωρίς  αξιωματική αντιπολίτευση, που θα προωθούσε  ανενόχλητη την πολιτική τους σύμφωνα με τους αριθμητική υπεροχή  συσχετισμών που θα διέθεταν στο λεγόμενο «Οικουμενοικό» σχήμα.

Πρέπει να σημειωθεί η «περίεργη» εμμονή του κ Κουβέλη να απαιτεί επίμονα και επιθετικά τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στο οικουμενικό κυβερνητικό σχήμα για να προσχωρήσει και αυτός, άφοβα στο οικουμενικό σχήμα, που θα ήταν φιλομνημονιακό, ετερόκλητο, ασταθές και ευάλωτο.

Η Ριζοσπαστική Αριστερά σεβόμενη τη σαφή και  αδιαμφισβήτητη εντολή που πήρε από τον Ελληνικό λαό για τη προσπάθεια συγκρότησης κυβερνητικού σχήματος με βάση την αριστερά,  έκανε ότι μπορούσε με τον πιο υπεύθυνο και διαφανή τρόπο, για  να υλοποιήσει την εντολή του, σε αντίθεση με τους μνημονιακούς που με αδιαφανή τρόπο συντονίστηκαν με τη ΔΗΜΑΡ του κ Κουβέλη και εκβίαζαν προκλητικά τον κ Τσίπρα.

Για λίγες χιλιάδες ψήφους ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε τελικά να  υλοποιήσει την εντολή του ελληνικού Λαού. Είναι ευνόητο ότι μετά την διαφωνία των κομμάτων  και την αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης, τη λύση θα τη δώσει και πάλι ο λαός.

Συμπέρασμα: Είκοσι ημέρες είναι ένα ασήμαντο χρονικό διάστημα μπροστά στην προσπάθεια διασφάλισης της προστασίας  των συμφερόντων της χώρας και των εργαζομένων, της ριζικής αλλαγής των πολιτικών της εξάρτησης και της υποταγής, της αλλαγής του πολιτικού  σκηνικού του δικομματισμού στη χώρα, τη διέξοδο από την κρίση,  προς αριστερή και προοδευτική κατεύθυνση. Ήδη υπάρχει μια πρώτη επιτυχία, όλοι άρχισαν να κατακρίνουν τα μνημόνια. Το λόγο έχει ξανά ο λαός για τη συνέχεια. Είναι γνωστό σε όλους ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.       


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου