Ριζοσπαστικός Διεθνισμός η διέξοδος

Με αφορμή τς πρόσφατες εξελίξεις και τις ανατροπές που προκαλούν, οι παγκοσμίων διαστάσεων κρίσεις και οι επικείμενες εξελίξεις σε εθνικό, ευρωπαϊκό και πλανητικό επίπεδο, ένας σημαντικός αριθμός διανοουμένων με έμφαση δηλώνει, ότι η πορεία της ανθρωπότητας, μετά την αντιμετώπιση των εκρηκτικών προκλήσεων που αντιμετωπίζει, ο τρόπος ύπαρξης και ζωής των κοινωνιών και των μεγάλων προταγμάτων της ανθρώπινης γνώσης οικονομικών, περιβαλλοντικών υγειονομικών και ανθρωπιστικών, δεν θα είναι ίδιος που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Από την άλλη "πλευρά του νομίσματος" τα εθνικά κράτη υποτιμούν στο εσωτερικό τους την εντυπωσιακή ανάπτυξη της παγκοσμιοποίησης των πάντων. Της Οικονομίας, της παραγωγής, της εργασίας , του κλίματος των επιδημιών και των ανταγωνισμών, της ανθρώπινης διασποράς. Σε αυτό το παγκόσμιο νέο σκηνικό, αναπτύσσονται κυρίως σε εθνικό επίπεδο προσπάθειες και ανταγωνισμοί, που επιχειρούν να επαναφέρουν τις "λύσεις" των διεθνών προκλήσεων στο εσωτερικό των εθνών υποτιμώντας την παγκόσμια διάσταση των περισσότερων προκλήσεων που αντιμετωπίζει ο πλανήτης γη. Αρκεί να εκτιμηθούν ορθά οι πρόσφατες παγκόσμιες κρίσεις στην επιδημιολογική, οικονομική, περιβαλλοντική, μεταναστευτική τους διάσταση και οι νέες προκλήσεις, όπως η ψηφιακή μετάλλαξη των οικονομιών,η μείωση των ανθρώπινων χεριών στην παραγωγή,η βελτίωση των ανθρώπινων δεξιοτήτων στο νέο τεχνολογικό και έντονα αναπτυξιακό περιβάλλον, η άκρως απαραίτητη ανακύκλωση των παραγόμενων προϊόντων για να περιοριστεί η σπατάλη των φυσικών πόρων, το μισό εκατομμύριο νεκροί από τον κορωνοϊό, που προέρχονται από ένα κλειστό γήινο σύστημα με πεπερασμένο επίπεδο πόρων ανθρώπινων και φυσικών, όπως συμβαίνει στον ταλαίπωρο πλανήτη μας. Τα περισσότερα μικρά κράτη με ασήμαντη επιρροή στις διεθνείς εξελίξεις προτιμούν να επιχειρούν προσπάθειες επαναφοράς κρίσιμων διεθνών προβλημάτων για να επιλυθούν σε εθνικό επίπεδο, γεγονός από μόνο του αδύνατο Η πλέον κωμικοτραγική περίπτωση έθνους κράτους είναι αυτή της Ελλάδας. Δεν θα απαριθμήσω τέτοιου είδους  
προβλήματα που σωρηδόν επανέρχονται στην εθνική πολιτική σκηνή και γελοιοποιούν τη χώρα, αλλά θα επισημάνω μόνο τη μεγάλη αντίφαση στην πολιτική των δύο μεγάλων πολιτικών σχηματισμών στη χώρα μας, που την περίοδο αυτή ρέπουν προς αυτή την κατεύθυνση. Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Δυο κόμματα που οραματίζονται, τη διεθνοποίηση της πολιτικής μέσω της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, το καθένα προφανώς από τη δική του σκοπιά, με ξεχωριστή όμως πολιτική ατζέντα, συντηρητική η ΝΔ και προοδευτική ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επί της ουσίας των εσωτερικών ανταγωνισμών τους, παρακάμπτουν ενοχλητικά τη διεθνοποίηση της πολιτικής και επιδίδονται σε κοκορομαχίες , πάνω οι κλέφτες κάτω οι ψεύτες, που ταλανίζουν την πολιτική ζωή της χώρας χωρίς κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Είναι βέβαιο ότι η ευθύνη δεν βαρύνει μόνο τα κόμματα της πολιτικής στο εσωτερικό της χώρας, βαρύνει επίσης του Έλληνες πολίτες. Αφού τόσα χρόνια κάτω από την συντηρητική πίεση της δεξιάς παράταξης, συνήθισαν "στον μιθριδατισμό" και στην ανοχή στις ασκούμενες διαχρονικά συντηρητικές πολιτικές καθώς και στις πελατειακές σχέσεις. Εν αντιθέσει με το διαμορφούμενο δικομματικό σκηνικό που εμφανίζεται κάθε φορά, κατά περίεργο τρόπο, από το εκλογικό σώμα της χώρας και διαμορφώνει ένα ασταθές και αβέβαιο πολιτικό σκηνικό και  κυρίως επιδίδεται σε κοκορομαχίες για την υπεράσπιση του δικού του πολιτικού μιθριδατισμού" που αναδύεται λόγω "καρεκλών" και προσωπικών συμφερόντων.