Κοινωνική κρίση και μετά κατάρρευση

  

Πολλοί πλέον στη Ελλάδα τονίζουν ότι βρισκόμαστε ενώπιον "κοινωνικής κρίσης".
Είναι προφανές ότι το πέρασμα από μια κοινωνική κρίση, προκαλεί αποκρουστικές κοινωνικές συνθήκες και αποτελεί μια φάση πριν από την κατάρρευση μιας κοινωνίας.  Παράδειγμα η κοινωνική κρίση της Αργεντινής, μετά από την οικονομική κρίση, που συγκλόνησε αυτή τη χώρα πριν μία  περίπου δεκαετία
Είναι όμως προφανές ότι λόγω της δυναμικής κατάστασης που αναπτύσσεται στις συνθήκες της κοινωνικής κρίσης, η εξέλιξή της στην επόμενη φάση, είναι περίπου απροσδιόριστη. Είναι επομένως ορθή η εκτίμηση, έστω και άν λοιδορήθηκε από τη Ν.Δ ,  ότι η υποβόσκουσα ελληνική κρίση μακάρι να εξελιχθεί άν τελικά προκύψει, με τρόπο ανάλογο με εκείνον της Αργεντινής, αφού  υπάρχουν ακόμη πιο  χειρότερες καταστάσεις, όπως αυτή που θα περιγράψω παρακάτω. ¨Αλλωστε οι ανάλογοι συνειρμοί είναι υπαρκτοί. Τα "Ταγματα Εφόδου" της  Χρυσής Αυγής είναι παρόντα και δρουν ήδη στην Ελλάδα. Με μια μόνο ασήμαντη λεπτομέρεια, τη "θέση" των Εβραίων έχουν καταλάβει οι μετανάστες!
Για αυτό, θα παραθέσω μια σελίδα περίπου, από το εξαίρετο βιβλίο του Βίκτορ Σερζ (Λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Βίκτορ Λβοβιτς Κίμπαλτσιτς, πέθανε το 1947) , για το "μετά", μιας πολύ χαρακτηριστικής κοινωνικής κρίσης, εκείνης της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Καταγράφονται με ανάγλοιφο τρόπο στο βιβλίο του Βίκτορ Σέρζ"Οι αναμνήσεις ενός επαναστάτη" εκδόσεις SCRIPTA 2008. Επισημαίνω ότι το κείμενο του Βικτορ Σέρζ παρατίθεται με την επιφύλαξη, να συνεκτιμηθούν αναλογίες και ιδιαιτεροτήτες της περιόδου στην οποία αναφέρεται, δηλαδή στη Γερμανία τον Σεπτέμβριο του 1922. Έχει όμως πολύ μεγάλη σημασία η συσχέτιση εκείνης της περιόδου στη Γερμανία με τη σημερινή στην Ελλάδα και τη Γερμανία.

Περιγράφει λοιπόν ο συγγραφέας στις σελίδες 249 -250 του βιβλίου του:
" Τα γεγονότα που παρακολουθούσα ώρα την ώρα επιταχύνονταν με ιλιγγιώδη ρυθμό. Καταστροφικός πληθωρισμός, κερδοσκοπία, πάνω στο νόμισμα - η συναλλαγή του δολαρίου άλλαζε μέχρι και δύο φορές την ημέρα και οι κάτοχοι των πολύτιμων πρασίνων χαρτιών που είχαν εκδοθεί από τις Ομοσπονδιακές νοτιοαμερικανικές τράπεζες, ανάμεσα στα κουδουνίσματα των τηλεφώνων που ανήγγελλαν τη νέα άνοδο του δολλαρίου, σάρωναν τα εμπορεύματα στα μαγαζιά...Δεν βλέπαμε στις κεντρικές λεωφόρους των μεγάλων πόλεων, παρά ανθρώπους να τρέχουν γεμάτοι πακέτα. Ο ίδιος ο γερμανικός λαός, είχε συγκεντρωθεί στις πόρτες των φούρνων για ψωμί και στα μανάβικα, καθώς δεν υπήρχε καμιά παροχή με δελτίο.Συναθροίσεις ανθρώπων στους δρόμους. Πόσα τρισεκατομμύρια χρειάζονταν για να βάλω γραματόσημα σ' αυτό το γράμμα;..."
" Όχι μακρια από την Αλεξάντερπλάτς και από την Polizeipraesidium, λεηλατούσαν ένα μικρό μαγαζί. Ε! κανείς να μην πάρει παραπάνω κονσέρβες! Προλεταριακή πειθαρχία. Αλλού, βλέπω να λεηλατούν ένα εμπορικό με παπούτσια. Δύο εθελοντές πρόσεχαν την είσοδο, οι άνθρωποι δοκίμαζαν βιαστικά παπούτσια στο νούμερό τους έφευγαν σκεπτικοί με άδεια τα χέρια....
Το βράδυ, στους ίδιους αυτούς δρόμους της Αλεξάντερπλατς, ακούω ξαφνικά σφηρίγματα σαν να υπάκουσαν σε ένα σύνθημα, κάποιες σκιές αναδύθηκαν από παντού και συγκεντρώθηκαν μπροστά από ένα εβραϊκό μαγαζί: φωνές κλάματα, ο ήχος από τα σπασμένα τζάμια σκεπάζει τα πάντα μόλις πλησίασε η περίπολος των Schupos που ερχόταν τροχάδην, ο θόρυβος καταλαγιάζει, και οι σκιές εξαφανίζονται. Την επομένη το πρωί ο δρόμος προσφέρει το θέαμα μιας θύελας που κόπασε. Παπλώματα σκισμένα και πατημένα φτερά. δεν υπάρχουν πια πλούσιοι δρόμοι, αν και τα μαγαζιά της νυχτερινής διασκέδασης εξακολουθούσαν να δέχονται γλετζέδες: αυτά θα μένουν ανοιχτά μέχρι το τέλος του κόσμου. Οι Schieber (κερδοσκόποι) φοράνε γούνες και κάνουν βόλτα με τα αυτοκρατορικά αυτοκίνητα. Ξέρουν το ακριβές αντίτιμο των πράξεων, των εμπορευμάτων, των πλοίων,των ανθρώπων και των μηχανών, των υπουργών και των οργάνων της αστυνομίας με την πράσινη στο χρώμα της μούχλας στολή τους. Ο λαός δεν ξέρει πια την αξία κανενός πράγματος. Πληρώνω με τρία διπλά χοντρά ψωμιά τη βδομάδα τον γέρο μηχανικό που μου νοικιάζει ένα διαμέρισμα. "Και αν δεν μπορέσω να βρω ψωμί μ' αυτό το χαρτί εδώ;", με ρωτάει,"τι να κάνω;" Είναι ένας παλιός αυλικός του βασιλιά της Σαξωνίας, και είναι εβδομήντα πέντε ετών. Δεν μπορώ να τον συμβουλέψω να μείνει νηστικός ή να πάει να σπάσει βιτρίνες...
Οι γυναίκες των εργατών του Wedding, του Neukolln, του Moabit, είχαν μια γκρίζα όψη που την είχα ξαναδεί στους φυλακισμένους των κεντρικών φυλακών, και στη συνέχεια στον πληθυσμό των πεινασμένων πόλεων της Ρωσικής επανάστασης. Λιγοστό φώς στα παράθυρα, και σκοτεινές ομάδες στο δρόμο. Κάθε μέρα είχε αλυσιδωτές απεργίες και κάθε βράδυ ακούγονταν πυροβολισμοί από περίστροφα μέσα στην ησυχία. Ο αγκιτάτορας το σχολιάζει μπροστά στον κόσμο που έχει μαζευτεί στο δρόμο! Μετριοπαθείς σοσιαλδημοκράτες φλογεροί κομμουνιστές, πατριώτες που προσχώρησαν στους μυστικούς συνδέσμους, όλοι σχεδόν συμφωνούν: Οι Βερσαλίες είναι η θηλειά για το γερμανικό έθνος, κατάρα στη Γαλλία, κατάρα στην Πολωνία, κατάρα στον καπιταλισμό! Οι κομμουνιστές έχουν τον καλύτερο ρόλο: η βιομηχανική Γερμανία και η αγροτική Ρωσία μπορούν να ενωθούν να φέρουν τη σωτηρία στον κόσμο."
Τα σχόλια και οι προβληματισμοί δικοί σας!!